WIADOMOŚCI

O miły robaczku, czarna perło owalna, dlaczego udajesz przede mną nieżywego? Skąd wiesz, że to odstrasza, że na widok nieszczęścia każdy ucieknie, mając po uszy własnych zmartwień? Podziwiam cię. Złość - uważasz - ostyga na widok śmierci? Wpatruję się w myśl chytrą, którą przedstawiasz. W doświadczenie odwieczne. Komediancie! Dajesz się podmuchowi zefiru bezwolnie posuwać... Słaby. Lekki... Aż nagle weźmiesz nogi za pas. I człowiek nieraz zawdzięczał życie podobnie czujnym manewrom. Wszyscyśmy bracia.