Powieść jest sagą o ludziach i pszczołach, ujęta w metaforę organizacji i  wzajemnych  zależności żyjących organizmów. Ta wizjonerska powieść opisuje życie  trzech rodzin  w różnych przedziałach czasowych, których los związany jest z  tymi owadami.

Tao, reprezentuje rok 2098 w Chinach, czyli przyszłość, w której panuje głód, a ludzie po wielkiej zapaści ekologicznej sztucznie zapylają  rośliny. Georg, mieszkaniec  USA żyjący w 2007 roku jest pszczelarzem pasjonatem, którego pszczoły wymierają. William żyjący w roku 1852 pragnie stworzyć idealny ul ,  co wymaga od niego wiele wysiłku i precyzyjnych obserwacji.  Kanwą powieści jest problem masowego  umierania na CCD  pszczół, którym tak wiele zawdzięczamy, a których na co dzień nie doceniamy.

 Pszczoły scalają  tę  fascynującą  opowieść ,  w której splatają się wątki  losów ludzi. Pszczelarstwo jest pasją, ale i źródłem utrzymania, nadzieją na dobre życie  pełne spokoju, wiary w wykształcenie dzieci, przekazanie im dorobku, doświadczenia . Życie przynosi różne  niespodzianki. Nie zawsze marzenia i ambicje rodziców realizują dzieci ,wybierając własną drogę niczym w społeczności pszczół, gdy młoda królowa dorasta, szuka sobie nowego miejsca i nowego ula, zabierając ze sobą część roju. To naturalna kolej rzeczy.  

Powieść przeplatana jest jak człowieczy los, sukcesami i porażkami bohaterów. Ambitnymi dążeniami popartymi ogromną pracą , a przynoszącymi czasami gorzkie rozczarowanie. William  długo pracował nad modelem specjalnego ula, ale nie był pierwszy, wcześniej taki ul wymyślił  Johann Dzierżon – górnośląski pszczelarz, ksiądz i uczony, nazwany  ojcem współczesnego pszczelarstwa, nasz rodak, żyjący w XIX wieku.

To bardzo  emocjonalna opowieść o ludziach, rodzinnych relacjach, miłości, przyjaźni, dramatach rodzinnych, niespełnionych marzeniach i walce o lepszą przyszłość, także o przemijaniu  - starości.

Pszczoły się o siebie troszczą. Brak troski, pozostawianie osobników na śmierć, tak jak ma to miejsce w CCD, to sygnał zarazy, klęski, wynaturzenia. Z takim wynaturzeniem ma do czynienia Tao, żyjąca w 2098 roku.

Na porządku dziennym jest  tu odsyłanie starych ludzi w niewiadomym kierunku i pozostawianie ich na pewną śmierć , a społeczeństwo nie protestuje, nie troszczy się o najsłabszych. To społeczeństwo  jest chore, a wizja świata , w którym zabrakło podstawowych, humanistycznych wartości jest przerażająca. 

U pszczół każda jednostka podporządkowana jest  większej całości.    Metaforą  siły narodu może być  fragment …. ” pszczoła wylatuje sama  z ula jest wolna,  pozwala by skrzydła niosły ją od  kwiatka do kwiatka, zbiera , jest sama , a mimo to  stanowi część wspólnoty.  Jedna pszczoła jest niczym cząstka tak mała, że całkiem bez znaczenia natomiast razem  z innymi jest wszystkim, stanowi rodzinę…”

Halina Maszner  DKK przy Wypożyczalni Głównej  WiMBP w Zielonej Górze