Książka ukazująca losy głównej bohaterki Niki oraz jej uwielbianego pianisty Monka, pozwala śledzić historię rodziny najbogatszych Rothschildów, od slumsów po najbogatsze dzielnice wielu miast na świecie. Prowadzi  nas przez tradycje i zwyczaje Żydów, holocaust, po szalone lata 60-70 – XX wieku. Główna bohaterka ukazana wielowątkowo, jako kobieta, Żydówka, Rothschildówna, matka, menedżerka, kobieta wyzwolona – kim była? Moim zdaniem każdą po trochu. Kobietą szaloną łamiącą konwenanse, opętaną obsesją do Monka, czarnoskórego pianisty, na koniec  zdziwaczałą, podstarzałą kobietą opiekującą się 365 kotami. Na szacunek i miłość nie zawsze umiała zasłużyć. Prowadziła bujne i niestandardowe życie, daleko odbiegające od kanonów i ówczesnych norm. Jedni twierdzą, że była szalenie zakochana w Monku, a inni że była tylko kolejną wykorzystywaną fanką, ja również przychylam się do tej drugiej tezy. Relacje Niki i Monka to jednostkowe poświęcenie, zaangażowanie i obsesja Niki. Czy była ona w tym układzie szczęśliwa ? Moim zdaniem – nie. Więcej dawała niż brała. Mnie bardziej interesowała historia, która przewija  się na kartach powieści, antysemityzm, holocaust, a szczególnie rasizm i jego wpływ na życie społeczności murzyńskiej i muzycznej, rozwój muzyki jazzowej jako nowego zjawiska pop kultury w USA i nie tylko, życie tej grupy społecznej (balangi, narkotyki, odrzucanie norm społecznych). Miejscami trudna lektura, ale niosąca walory poznawcze i obyczajowe. Czy jednostka może zmienić świat i obyczaje, przeciągnąć na swoją stronę – to główne pytanie autorki. Gdybym miała w dwóch zdaniach podsumować tę książkę  powiedziałabym:  toksyczny związek , który wciąga bohaterów w wir wydarzeń i nierozerwalnie splata ich losy. Długotrwała szarpanina emocjonalna, słodko – gorzki  romans.

- Maria Rubacha, DKK Jasień