Wyszomir Nataniel Dułański po śmierci rodziców odziedziczył ogromną fortunę. Kiedy już został wynalazcą, postanowił stworzyć lepszy świat. Urzeczywistnił swoje marzenia, zbudował w swoim mniemaniu świat idealny i cudowny. Odizolowany od wszystkiego, również od słońca, schował się pod ziemią i otoczył swoimi wynalazkami. Na początku był szczęśliwy i dumny ze swojego dzieła, jednak z czasem przyszło zwątpienie i rozczarowanie. Po latach samotności zamknął się zupełnie w sobie. Życie Wyszomira uległo radykalnej zmianie w dniu, kiedy do jego jaskini trafiła mała Pajączka, a w niedługim czasie również dziewczynka. Ich nagła i niespodziewana obecność uświadomiła mu, jakie samotne i smutne życie, do tej pory wiódł w swojej kryjówce. Kiedy zrozumiał, jak przesadne były jego ambicję, bezcelowe dążenie do ideału, pojął ile naprawdę warte były jego bezużyteczne wynalazki i wreszcie zdał sobie sprawę z tego, co tak naprawdę liczy się w życiu.                                                  

Książka napisana ładnie i pomysłowo, opowiada o człowieku butnym i zarozumiałym. O samotniku, który nie toleruje towarzystwa innych osób. O kimś, kto nie potrafi zbudować normalnych relacji międzyludzkich. Fabuła książki jest ciekawa i zajmująca. Ilustracje, chociaż trochę ponure i smętne, doskonale pasują do treści książki.

- Grażyna Lichwiarz