W lutym 2020 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK w Osiecznicy aby porozmawiać o książce

„Trzy kroki od siebie” Rachel Lippincott i Mikki Daughtry.

Stella jest młodą dziewczyną chorą na mukowiscydozę. Jej płuca mają tylko 30% wydajności. Dlatego szansą dla niej na trochę dłuższe życie są nowe płuca. Jednak na razie jej życie to wieczne pobyty w szpitalu, przyjmowanie leków. Stella nagrywa filmiki o swojej chorobie na youtube. Chce wszystkim przybliżyć, czym jest mukowiscydoza, jak wygląda leczenie, jak wygląda jej życie.
Dziewczyna znów trafia do szpitala. Jest tam również jej przyjaciel Poe. Poe również od dzieciństwa cierpi na mukowiscydozę i od dzieciństwa przyjaźni się ze Stellą.
Podczas tego pobytu w szpitalu pojawia się również Will.

Will jest w tym szpitalu po raz pierwszy. Chłopak jest jednak  totalnym przeciwieństwem Stelli. Nie chce się dalej leczyć, ma dosyć eksperymentalnych terapii na które wysyła go jego matka. Męczy go takie życie i jedyne na co czeka to na moment gdy stanie się pełnoletni i będzie mógł sam o sobie decydować.

Stella nie rozumie podejścia Willa i próbuje go zmusić do zażywania lekarstw, poddawania się zabiegom.
Will i Stella doskonale wiedzą, że nie mogą ze sobą przebywać. Wystarczy jedno kaszlnięcie, jeden dotyk, aby się wzajemnie pozarażali. Jednak mimo wszystko zachowują dystans trzech kroków, a ich wspólne rozmowy coraz bardziej ich do siebie zbliżają.

Niestety nie ma happy endu. Bo jak może być happy end, gdy bohaterowie są śmiertelnie chorzy? Książka jest wyjątkowo smutna. Jesteśmy świadkami jak między Stellą i Willem pojawia się uczucie. Jednak zakochani nie mogą się nawet dotknąć, muszą zachować zasadę trzech kroków.

Książka bardzo nam się podobała. Polecamy.

Moderator

Barbara Przeździęk

W lutym 2020 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK w Osiecznicy aby porozmawiać o książce

Romy Ligockiej „Radość życia”.

"Zawsze upierałam się przy zdaniu, że czas nie pędzi - że nasz czas zależy tylko od nas. Pędzi, gdy chcemy, a zwalnia, kiedy chcemy i umiemy się zatrzymać. Ale dziś widzę, że coraz więcej moich dni przelatuje mi przed oczami jak pociąg ekspresowy."

Są autorzy do których chętnie się wraca, i których twórczość zostaje z nami już na zawsze. Tak jest w przypadku Romy Ligockiej, której niektóre z nas miały okazję i przyjemność kilka pozycji przeczytać. Zapewniamy Was, że są to książki pisane z niezwykle innej perspektywy. Już nawet nie kobiety, której udało się przeżyć getto krakowskie, ale nade wszystko z perspektywy - obywatelki świata.. Nieustannie poszukującej swojego miejsca, zalęknionej, z traumami dzieciństwa, kochająca swoją samotność. Ten zbiorek opowiadań jest  czymś nad wyraz wyjątkowym i osobliwym, żeby nie napisać - bardzo bliskim. Roma Ligocka szczerze o sobie, swoich wspomnieniach, trudnej przeszłości, o próbach odnalezienia własnego ja w rzeczywistości, w jakiej przyszło jej żyć.

"Na granicy bólu, tak jak na brzegu wielkiej wody, jest małe codzienne szczęście...".

Niefizyczny ból towarzyszy jej od zawsze, odkąd pamięta. Autorka sugestywnie kreśli przed nami swoją przeszłość. Lata małżeństwa, kontakt i relacje z jedynym synem. Praca poza granicami kraju, z różnymi ludźmi, w najróżniejszych zakątkach świata. Jest w tym kreśleniu rzeczywistości niezwykle autentyczna. Przemawia do nas prosto i konkretnie, niczego nie ubarwia, przytacza ciekawe fakty i sytuacje ze swego życia, a jednocześnie tworzy wokół wyjątkowo charakterystyczną atmosferę. Jest nam bardzo bliska, a jednocześnie jakby jej portret rozmywał się w podwalinach świata, u którego stóp akurat przychodzi jej istnieć.

"Nie umiem się zwierzać - nigdy się tego nie nauczyłam- zresztą nie było komu. Nauczyłam się rozmawiać tylko z sobą samą...".

"Radość życia" to krótkie opowieści naładowane są szczerym spojrzeniem na otaczającą rzeczywistość, wyciąganiu wniosków. Mnóstwo w nich mądrości, filozofii życia, sugestywnych treści oraz uzupełniających je grafik autorki. Całość przemawia do nas niezwykle refleksyjnym tonem, pobudza do intensywnej motywacji. Proza autorki zapada na długo w pamięć. Polecamy Wam bardzo, bardzo!

- Moderator Barbara Przeździęk