Po dłuższej przerwie i dogłębnej lekturze książki Joanny Jax pt.: Długa droga do domu - miałyśmy okazję porozmawiać nie tylko o lekturze, ale także o życiu w „czasie zarazy”. Ciężko się odnaleźć osobom w podeszłym wieku do nowych realiów życia codziennego, do ciągłego pamiętania o maseczkach, dezynfekcji, zachowaniu dystansu itp. Ale udało się nam spotkać i porozmawiać o pięknej książce pani Jax- znamy jej już kilka innych, dlatego nie dziwi nas opisywana tematyka ludzkich losów w kolejnych książkach. Życie Antoniny Tańskiej było bardzo burzliwe, miłość spowodowała, że opuściła ojczystą Polskę i zamieszkała z mężem (odbitym narzeczonym siostry!) na Kubie w czasie rewolucji i okrutnych rządów dyktatora Batisty. Zdrada męża, ciężkie życie na wygnaniu, małe dziecko i wiele innych czynników skłoniły Antoninę do pisania pamiętników, dzięki którym poznaliśmy naszą bohaterkę i jej ciągłą pogoń za swoim miejscem na ziemi. Chciała spokojnego życia dla siebie i najbliższych, ale mąż porwał synka i wyjechał w nieznane, szukała ich długo, często płacąc okrutną cenę za dobre serce. Gdzie jej nie było: Peru, Boliwia, Paryż, Londyn, zadawała się ze szpiegami i terrorystami, kochała niewłaściwych  mężczyzn, bo ciągle była porzucana. I na koniec Polska, gdzie w starym domku znajduje na strych pożółkłe papiery młoda kobieta po przejściach, która dobrze rozumie Antoninę i jej tęsknotę za miłością, trochę pomaga, bo odnajduje kilku z nich, nawet syna, ale nie próbuje na siłę połączyć rodziny. Zostawia sobie i im czas i nadzieję.

Ciekawa pozycja dla lubiących przygodę, sensację i trochę romansu.

- Zachęcała Regina Wygiera