„Opowieść Podręcznej” – to było wyzwanie. Mocna, pozbawiona refleksji nad emocjami czytelnika książka Margaret Atwood miała być tą jedyna i ostatnią z trudnej tematyki, która podjęła. Po trzydziestu latach „nakłaniania” autorki do napisania drugiej części okazuje się, że była tylko preludium, przedsionkiem do czegoś co zwala z nóg i nie pozwala zasnąć. Tak powstaje druga część, książka, której miało nie być, której powstania obawiała się sama twórczyni: „TESTAMENTY”

Powracamy do świata Gileadu. Z niego nie ma ucieczki. Nawet dla twórcy powieści. Niedomówienie w końcówce pierwszej części powieści „domagało się” kontynuacji. Tyle, że Testamenty, to naprawdę mocna lektura. Nie dla wszystkich odbiorców. Czytelnik czyta i wsiąka. Gilead „wsysa” czytelnika niczym bagno, z którego nie ma ratunku. O ile w Opowieści Podręcznej bohaterki niemal bez walki godzą się na swój los, o tyle Testamenty przynoszą rewolucję dosłownie i w przenośni. Nowemu pokoleniu brak bezkrytyczności i pokory w stosunku do funkcjonującego systemu. Republika Gileadu zagrożona jest upadkiem. Tu i ówdzie pojawiają się przejawy buntu , podsycanego przez zewnętrzne ugrupowania kanadyjskich „Ratowników”. Zdrada wkrada się w struktury Komendantów, Ekonożon, Mart i Podręcznych. Opoka systemu - Ardua Hall – siedziba wszechwładnych i wszechwiedzących Ciotek skrywa największa tajemnicę, odgrywając tym samym najistotniejszą rolę w życiu trzech kobiet. Ich losy splatają się niespodziewanie, zmieniając bieg wydarzeń. Opis życia mieszkańców Gileadu i zbrodniczego funkcjonowania Republiki z perspektywy kanadyjskiej nastolatki Daisy , naczelnej Ciotki Lidii i młodziutkiej, przyszłej Podręcznej, o imieniu Agnes Jemima, ukazuje jak bardzo punkt widzenia uzależniony jest od zajmowanego stanowiska. Odpowiedzi na pytanie, gdzie jest granica działania w imię wyznawania wartości czytelnik musi poszukać zgodnie z własnym sumieniem.

Poleca:Agnieszka Sobiak

Książka dostępna w naszym katalogu.