Powieść wzruszająca i wciągająca do samego końca. Samo zakończenie zaskakujące, odkrywa wiele tajemnic z życia bohaterów na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Historia trzech głównych postaci: Diega, Elisy oraz Martina przeplata się z losami innych osób. To historia szalonej miłości Diega do Elisy, oraz ukrytej i niespełnionej namiętności Anny do Diega oraz Martina (homoseksualisty) do Diega. A wszystko to dzieje się w czasach wojny domowej w Hiszpanii (od 1936 roku) poprzez okupowaną Francję w czasie II wojny światowej (od 1940 roku) Autorka plastycznie rysuje postaci, dodaje bohaterom dużo cech osobistych oraz ogólnoludzkich. Porusza temat homoseksualizmu, zazdrości, zdrady, przemocy w związku, dylematy kobiety w ciąży, samotnie borykającej się z decyzją o macierzyństwie. Ale głównymi bohaterami( moim zdaniem) są obrazy jako dzieła sztuki, obrazy które są kroniką czasu, w którym żyją bohaterowie, jak również formą pamiętnika o osobach i zdarzeniach z tego okresu. Autorka porusza problem lojalności wobec najbliższych osób, tłumaczy podejmowane decyzje i to jak one wpłynęły na  życie przyszłych pokoleń. Każdy z bohaterów zostawił swój ślad w świecie, w którym przyszło im żyć i podejmować osobiste decyzje. Czy błędy przeszłości ulegają przedawnieniu? To czytelnik oceni , gdy pozna tło wydarzeń i sytuacje, w których bohaterowie się znaleźli. Trudna i piękna oraz poznawcza książka, warta przeczytania. Polecam!

Maria Rubacha – DKK w Jasieniu