Książka większości osób podobała się. Określono ją nawet jako fascynującą. Czyta się lekko – pomimo tego, iż nie ma w niej akcji oraz dialogów. Jej zaletą jest również to, że można czytać ją od dowolnego miejsca, gdyż nie ma w niej punktu odniesienia.

Jednocześnie jest trudna do określenia – ma w sobie coś z: przewodnika, informatora, podręcznika filozofii, dzieła społecznego, rysu historycznego, ekonomicznego.

Stasiuk jest bardzo dociekliwy – pokazuje znacznie więcej niż to, co widzimy podczas wycieczek. To, czego niektóre osoby nie mogły zaakceptować w tekście to wulgaryzmy, które są charakterystyczne dla twórczości autora. Poglądy pisarza są bardzo czytelne. Często moralizuje, co początkowo może drażnić czytelnika. Autor barwnie pokazuje prowincję, która czytelniczkom jest niezwykle bliska. Każdy opis jest na tyle uniwersalny, iż może pasować do polskich realiów. Archaiczny związek między ludźmi, a zwierzętami, życie blisko natury – wszystko to sprawia, że książka wywołuje dobre skojarzenia.

Monika Frankowska
bibliotekarz nadzorujący DKK
przy BP w Sulechowie