W większości uczestniczek spotkania powieść nie wzbudziła entuzjazmu. Mówiąc o wadach wspominano głównie o fabule, która przemawiać mogłaby raczej do dzieci i młodzieży, niż do dorosłych czytelników. Dodatkowo pośrednie i bezpośrednie nawiązania do literatury, które miały być zaletą, wywoływały wrażenie niezbyt spójnej kompilacji twórczości innych pisarzy, w związku z czym styl autora był niewidoczny.

Jedynie nieliczna grupa wspominała o tym, że Miasto Śniących Książek „wciąga” od pierwszej do ostatniej strony i urzeka historią przepełnioną książkami: nowymi, starymi, zniszczonymi, naprawianymi, cennymi, bezcennymi i bezwartościowymi. Cała bowiem akcja powieści toczy się w metropolii, której życie skupione jest na papierowych kodeksach. Dla tych osób Miasto... było przede wszystkim świetną zabawą w całkowicie fantastycznym świecie wyobraźni Moersa.

Z całą pewnością można stwierdzić, że spotkanie należało do ciekawych, również ze względu na to, że dyskusja nad książką skierowała naszą uwagę na ogólne zagadnienie literatury fantastycznej. Zastanawiałyśmy się jakie utwory zaliczyć można do tego gatunku i jaka jest ich wartość, biorąc pod uwagę, że jest to twórczość niemal najsilniej przesycona fantazją, a skierowana w większości wypadków do dorosłych czytelników.

Zapraszam więc do lektury i wyrobienia sobie własnego zdania na temat Miasta Śniących Książek, a „wszystkim pozostałym gratuluję tchórzliwej, ale w gruncie rzeczy rozsądnej decyzji wycofania się. Wszystkiego dobrego, baby!”