Wakacyjne spotkanie DKK miało miejsce 27 sierpnia 2008 r. Uczestniczyło w nim 14 osób, w tym grupa młodzieży. Z tego też powodu, dyskusja była ciekawa, ponieważ konfrontacja odbioru książek osób w różnym wieku pokazuje, jak różnie można odczytywać świat. Nasze ostatnie spotkanie odbyło się jeszcze przed wakacjami, dlatego atmosfera była radosna, pełna opowiastek i chęci wypowiedzenia się w rożnych kwestiach. Wszyscy zgodnie przyznali, iż z ogromnym utęsknieniem wyczekiwali tego spotkania.

Omawialiśmy trzy niedługie pozycje: „Niewiedze” - M. Kundery, „Wszystkie boże dzieci tańczą” – H. Murakami i „Niebo z widokiem na niebo” – M. Fox.

„Niewiedza” – M. Kundery – to książka, która podoba się wszystkim. Jest to lektura do przemyślenia, a nie do szybkiego przeczytania. To, co zapadło klubowiczom w pamięci najbardziej, to myśl autora, że im człowiek starszy, tym bardziej szkoda mu czasu na wspomnienia. Może dlatego, iż większość z nas myśli zupełnie inaczej i wspomnienia uznaje za coś niezmiernie cennego, czego nikt nie jest w stanie nam odebrać.

„Wszystkie boże dzieci tańczą” - H. Murakami to książka, z pewnością nie dla każdego. Aby wydobyć z niej całą esencję, trzeba posiadać określoną, dość obszerną wiedzę na temat kultury Japonii, jej historii itd. Z pewnością jest ona dla nas zbyt odległa, a to z kolei sprawia, że odbiór tego typu literatury nie należy do łatwych. Sposób myślenia narodu japońskiego, zdecydowanie odbiega od naszego. Pokutuje w nim takie oto przekonanie: „Jaka śmierć, takie życie”. U nas jest przeciwnie: „Jakie życie, taka śmierć”. To czytelnicy „wyłapali” w pierwszej kolejności.

Poza tym książka ta, to zbiór opowiadań, a nie wszyscy je lubią. Bohaterowie mają skomplikowane koleje życia. Wszystko to sprawia, iż lektura nie każdemu odpowiada.

Książka M. Fox – „Niebo z widokiem na niebo” podzieliła klubowiczów na dwa obozy – na młodsze i starsze pokolenie.

Młodzież jednogłośnie skrytykowała tę książkę i jej autorkę. Pojawiły się głosy, iż bohaterowie i ich problemy są nieprawdziwe i nie odpowiadają ich widzeniu świata – świata, który ich dotyczy, w którym się obracają. Ich zdaniem bohaterowie chcą wyidealizować świat, a autorka starała się o to bardzo, pisząc tę książkę, jednak to jej się nie udało.

Natomiast starszemu pokoleniu lektura podobała się bardzo. Jedna z pań stwierdziła, że gdyby była w wieku bohaterów – byłaby to jej ulubiona pozycja.

Na podstawie tej dyskusji można było zauważyć, jak różnie może być odebrana książka. Jednak, z pewnością, nie tylko wiek jest wyznacznikiem odbioru. Składa się na niego wiele innych czynników.

 

Monika Frankowska

bibliotekarz nadzorujący DKK

przy BP w Sulechowie