24 października br. uczestniczyliśmy w seminarium wyjazdowym do Żagania zorganizowanym przez Zarząd Oddziału SBP w Zielonej Górze.
Zwiedzanie miasta rozpoczęliśmy od obejrzenia Kaplicy Bożego Grobu, będącej kopią jerozolimskiej Kaplicy Grobu Chrystusowego. Znajduje się ona obok barokowego kościoła pw. Nawiedzenia NMP.

Kolejnym, już nie sakralnym celem naszego zwiedzania było Muzeum Martyrologii Alianckich Jeńców Wojennych. O żagańskich obozach jenieckich opowiedział nam pasjonat tego wycinka historii i zarazem dyrektor muzeum, pan Jacek Jakubiak. Przeszliśmy się po zrekonstruowanym baraku 104. Budynek ten był położony w północnym sektorze Stalagu Luft III i znajdowało się w nim wejście do tunelu „Harry”, który wykopali więźniowie, by wydostać się na wolność. Wydarzenie, zwane Wielką Ucieczką, miało miejsce w 1944 roku, a my mogliśmy się więcej o nim (i w ogóle o życiu w obozie) dowiedzieć dzięki projekcji filmu i obejrzeniu zgromadzonych w muzeum eksponatów: replik mundurów, dokumentów, zdjęć, obozowych przedmiotów codziennego użytku i tych świadczących o życiu kulturalnym w niewoli oraz oczywiście materiałów związanych z przygotowaniami do Wielkiej Ucieczki. Niektórzy bibliotekarze odważyli się nawet na nieco bardziej empiryczne poznanie smaku ucieczki i weszli do makiety tunelu znajdującej się na terenie muzeum.
Następnie zwiedziliśmy XIX-wieczny kompleks szpitalny św. Doroty, który nie pełni już swej pierwotnej funkcji (obecnie ma powstać w tych budynkach szkoła muzyczna). Obejrzeliśmy kościół pw. Świętego Krzyża, który swój neogotycki wygląd zawdzięcza księżnej Dorocie Talleyrand – zleceniodawczyni przebudowy obiektu i architektowi, Leonardowi Schatzbergowi. W bogatym wnętrzu świątyni znajdują się książęce sarkofagi. W budynku dawnego szpitala zaś mieści się niewielka kaplica pw. św. Doroty z przykuwającym wzrok neogotyckim wnętrzem.
Kolejnym etapem wycieczki był dawny klasztor augustianów. Wyjątkowym miejscem w tym obiekcie jest XVIII-wieczna biblioteka, która urzeka m.in. barokowym wystrojem, bogatą ornamentyką i malarstwem ściennym. Mogliśmy nawet przekonać się o wyjątkowej akustyce tego pomieszczenia. Nasza przewodniczka po Żaganiu, pani Barbara Gielnik przygotowała nam niespodziankę i zorganizowała występ skrzypcowy uczennicy szkoły muzycznej. Mieliśmy okazję wysłuchać gry na tym instrumencie również w kościele parafialnym pw. Wniebowzięcia NMP. Zapoznaliśmy się też z ekspozycją muzealną, ulokowaną na emporze nad zakrystią okazałej świątyni.
Do następnego punktu zwiedzania – Pałacu Książęcego – dotarliśmy na piechotę, dzięki czemu mogliśmy obejrzeć Rynek: neorenesansowy ratusz na zrębach budowli z czternastego stulecia; kamienice renesansowe, barokowe, XVIII i XIX-wieczne w niedalekim sąsiedztwie budynków z PRL-u; bary i sklepy; chodniki, na których można zgubić fleki… Innymi słowy – wszystko, co współtworzy lokalny koloryt serca tego miasta.
A barokowy pałac jest niewątpliwie jedną z największych i najbardziej znanych atrakcji Żagania. Ta rezydencja również wiele zawdzięcza księżnej Dino. Monumentalna budowla wraz z otaczającym ją parkiem robi duże wrażenie i znakomicie nadaje się do pełnienia funkcji Pałacu Kultury i Sportu. W pałacowej piwnicy zwiedziliśmy Galerię Dobrego Diabła. Z rozbawieniem oglądaliśmy eksponaty, które nas przekonały, że nie taki diabeł straszny, jak go… rzeźbią. Na koniec poszliśmy do bibliotek mieszczących się w pałacu – filii Pedagogicznej Biblioteki Wojewódzkiej oraz Miejskiej Biblioteki Publicznej, gdzie spotkaliśmy się z miłym przyjęciem i słodkim poczęstunkiem.
  Seminarium minęło nam bardzo szybko. Pomimo jesiennego chłodu, atmosfera sprzyjała zwiedzaniu. Jedynie, z braku czasu, nie zdążyliśmy wejść na widokową wieżę kościoła poewangelickiego. Podobno, by móc podziwiać panoramę, trzeba pokonać około 220 stopni schodów. Gdyby zliczyć przebyte przez nas schodki, pewnie wyszłoby więcej, tyle że widok fragmentaryczny. W każdym razie mamy po co wrócić do Żagania – miasta, które dawniej gościło Jana Keplera, Stendhala, Franciszka Liszta, Papuszę, a 24 października – lubuskich bibliotekarzy.