A chciało by się, aby dzieci były miłe i grzeczne i takie słodkie? Chciało by się, ale tak nie jest! To małe potwory! Małe, zielone potwory! Taka jest prawda i ja zaręczam, że tak jest!

Potworne potwory co robią: ,, Łuuu!!!” i są przestrasznie straszne! Nie życzę Wam spotkania z nimi, zwłaszcza kiedy jest ciemno i za oknem wieje wietrzysko! Lubi je tylko pewien KOT – Kot Murmurando, taki Kot mieszkający na księżycu… po pewnej przygodzie z miseczką mleka…
Zagmatwane to wszystko, ale już tłumaczę!
Potwór Zielony mieszka sobie w książce o Kocie Murmurando i jest małym horrorkiem na podwieczorek.
Cała grupa starszaków była potwornie rozbawiona, gdy z czytania cała historia potworowata mogła stać się żywą inscenizacją. I oto na miłych buziach pojawiły się grymasy, z których śmiać się nie wypada! Oto straszne ruchy i straszne okrzyki i nawet straszenie nie do wiary!
Ale nie to była zabawa, zabawa polegała na tym, że w każdym z nas jest taki potwór i zmienia się czasem w grzeczne dziecko!

,,Co na to potwór? Oko mu się świeci,
Bo strasznie wprost lubi dzieci.
Raz całkiem straszny więc, raz uczesany,
Zajęcie ma na dwie zmiany.”