DKK przy Wypożyczalni Głównej po raz kolejny sięgnął do twórczości Erica E. Schmitta. Uczestnikom Klubu zaproponowano do przeczytania „ Tektonikę uczuć”.
W dyskusji nad lekturą poruszyliśmy takie kwestie jak: osobowość głównych bohaterów, prawdy czy może raczej kłamstwa i ich rola w życiu, manipulacja zwłaszcza uczuciami – czy to z kolei pomaga osiągnąć zamierzony cel, czy też - jak pokazuje autor - przeciwnie. Zastanawialiśmy się jak silne w rzeczywistości jest uczucie bohaterów skoro tak szybko i tak łatwo rezygnują z siebie, nie podejmując żadnej walki.
Ponieważ na deskach zielonogórskiego Teatru sztuka miała swoja premierę, konfrontowaliśmy kreacje bohaterów z literackim pierwowzorem. Richard – jedna z głównych postaci dramatu, nie otrzymał dobrych recenzji ani czytelników ani widzów. Bardziej wyrazista i przekonująca była kreacja Diane.
W konkluzji padło stwierdzenie, że w zachowaniu bohaterów próżno szukać racjonalnego działania, cała intryga autorstwa Diane od samego początku nie ma szans na pomyślne zakończenie.
Zaletą książki niewątpliwie jest jej łatwość w odbiorze, krótka forma. Nie udało się jednak uniknąć porównań do „Oskara i pani Róży” czy „Kiedy byłem dziełem sztuki”. Odniesienia te nie dotyczyły jednak analogii, lecz raczej podkreśleniu, że omawiany tytuł traci na swej atrakcyjności z wymienionymi powyżej. Odbiorcy książki wyrazili wręcz swe obawy, czy autor aby nie wkracza na drogę literackiego kiczu.
W dyskusji nad lekturą poruszyliśmy takie kwestie jak: osobowość głównych bohaterów, prawdy czy może raczej kłamstwa i ich rola w życiu, manipulacja zwłaszcza uczuciami – czy to z kolei pomaga osiągnąć zamierzony cel, czy też - jak pokazuje autor - przeciwnie. Zastanawialiśmy się jak silne w rzeczywistości jest uczucie bohaterów skoro tak szybko i tak łatwo rezygnują z siebie, nie podejmując żadnej walki.
Ponieważ na deskach zielonogórskiego Teatru sztuka miała swoja premierę, konfrontowaliśmy kreacje bohaterów z literackim pierwowzorem. Richard – jedna z głównych postaci dramatu, nie otrzymał dobrych recenzji ani czytelników ani widzów. Bardziej wyrazista i przekonująca była kreacja Diane.
W konkluzji padło stwierdzenie, że w zachowaniu bohaterów próżno szukać racjonalnego działania, cała intryga autorstwa Diane od samego początku nie ma szans na pomyślne zakończenie.
Zaletą książki niewątpliwie jest jej łatwość w odbiorze, krótka forma. Nie udało się jednak uniknąć porównań do „Oskara i pani Róży” czy „Kiedy byłem dziełem sztuki”. Odniesienia te nie dotyczyły jednak analogii, lecz raczej podkreśleniu, że omawiany tytuł traci na swej atrakcyjności z wymienionymi powyżej. Odbiorcy książki wyrazili wręcz swe obawy, czy autor aby nie wkracza na drogę literackiego kiczu.
A już w maju zapraszamy na spotkanie z literaturą polską i W. Myśliwskim - będziemy łuskać fasolę.
Justyna Hołody
DKK przy Wypożyczalni Głównej WiMBP
im. C. Norwida w Zielonej Górze
68 45 32 600 , fax: 68 45 32 603
65-077 Zielona Góra , al. Wojska Polskiego 9
