15 lutego mieliśmy się spotkać, by porozmawiać na temat książki pod kontrowersyjnym tytułem „Może dziś nikogo nie zabiję” Randy Ghazy. Piszę mieliśmy, ponieważ towarzystwo się tak rozpierzchło, że zostały po nich tylko filiżanki, nie licząc książek. Sądny to był dzień, bo każdy miał coś pilnego albo na „już”, albo na jutro: a to sprawdzian, a to trening, itd., itp. Cóż, nie pozostaje nic innego, jak przywyknąć. W starciu z gimnazjalistami jestem bez szans. Zdążyliśmy jedynie zamienić kilka słów na temat książki (myślę, że na kolejnym spotkaniu wrócimy do dwudziestoletniej muzułmanki Jasminy), wymienić tytuły ( na „Jabłko Apolejki), i... już. Po uroczystości. A, niebagatelna sprawa, bardzo się cieszę, bo na temat Dyskusyjnych Klubów Książki zdążyłyśmy jeszcze porozmawiać z redaktorką bardzo „chodliwego” w Nowej Soli tygodnika. Jedna z klubowiczek rozmawiała „na jednej nodze”, gdyż miała prawdzian z geometrii. No, i mamy od pewnego czasu na terenie lubuskiego pana na którego trzeba bardzo uważać - o którym mówią wszystkie dzienniki - więc rodzice niepokoją sie o swe podrastające latorośle.
Jesteśmy umówieni „na telefon” w sprawie dokładnego terminu marcowego spotkania.