„O tym jak przyszłam na świat, zostałam wychowana przez elfy, nikt nie wierzył, że pozostanę przy życiu, o cudownym zwierciadle, które moja matka dostała od ojca w podarunku i o tym jak niedługi czas potem moja matka zmarła” – tak mówi o sobie dziewczynka – ze – szkła, której w powieści towarzyszy w drodze wstawaniu się piękną, tytułową Różą”.

Współczesny „Kopciuszek”

W małej wiosce niedaleko Antwerpii, w mrokach średniowiecza rodzi się dziewczynka. Jak informuje okładka książki jest zdeformowana, ciało jej jest przeźroczyste. Przez jej sino – białą skórę widać pulsujące serce, płynącą krew. Jest przejrzysta jak szklana figurka, jak szkło delikatna i krucha. Nikt nie daje jej szans na przeżycie, nie nadano jej nawet imienia. Nazywają ją Dziewczynka – ze – szkła. Ale to nie dziewczynka umiera, lecz jej matka, zostawiając ją na świecie z ojcem i dwoma starszymi siostrami. Ojciec jest dla dziewczynki jedynym oparciem, ponieważ siostry odrzuciły jej inność, dręcząc małą fizycznie i psychicznie. Siostry są uosobieniem złych sióstr Kopciuszka., pełne złośliwości i agresji.

„Brzydkie kaczątko”

Kiedy ojciec postanawia podarować swoim córkom zwierzątka, dziewczynka nie dostaje rajskiego ptaka ani złotej rybki. Dostaje małego zagłodzonego wieprzka, który jest na granicy śmierci. Cudem przeżywa, może dlatego, że dziewczynka dała mu na imię Zoran. W każdym razie sprawia to, że ojciec nadaje imię swojej „szklanej” córce Rozalinda. Ale to nie Zoran jest bajkowym brzydkim kaczątkiem. To Rozalinda z brzydkiego kaczątka na oczach wszystkich zmienia się w piękną kobietę.
Proza Anny Provoost jest pełna znaków, ukrytych znaczeń, metafor i porównań. Książka jest według samej autorki „metaforą inicjacji seksualnej”, a ja myślę, że jest metaforą odnajdywania siebie. Moim zdaniem książka zawiera wiele wątków, które mogą wzbudzić zgorszenie wśród osób starszych. Natomiast polecam ją młodym osobom do czytania wieczorami przy spokojnej muzyce.

Karolina Biedrycka
ucz. kl. II d PG Nr 2
DKK Żagań