Na czerwcowym spotkaniu w Klubie dyskutowałyśmy nad książką Hanny Kowalewskiej ”Julita i huśtawki”. Książka podzieliła opinie naszych czytelniczek. Młodsze Panie dość chłodno przyjęły treść książki, dla nich to faktycznie wyprawa na inną planetę. Trudno się dziwić, nie mogły znać czasów PRL-u. Natomiast my urodzone w latach pięćdziesiątych i wcześniej, byłyśmy zachwycone. Bardzo sprytnie autorka przedstawiła minione czasy i atmosferę panującą w małej miejscowości. Miejscowość to Rodzinne- prosta, wzbudzająca ciekawość nazwa, kojarząca się z rodziną. Zaś bohaterowie , to kilka życiorysów pasujących do całości jak jedno pokolenie, pokolenie zwykłego życia. Świat Metki, Bazylego, Medyka, Julity, Bąka to nasz świat, świat którego już nie ma.
Ta książka to nic innego, tylko nasze dzieciństwo, młodość, dojrzewanie, pierwsza miłość, studia itd. W czasie czytania odżywały wspomnienia, które rozbudzały żal za tym co minęło. Z sentymentem przypomniało nam się bieganie bosymi stopami po kałużach burzowej wody, zabawy w chowanego w zaroślach, jazda saniami w zaspach śnieżnych, czy kwiatuszki namalowane na szybach przez mróz.Do dziś mamy w pamięci hucznie świętowanie 1-Maja czy 8-Marca. Długie, bezsensowne przemówienia, których nikt nie słuchał.
A szkoła. Przepełnione smutkiem lektury „Janko Muzykant”, „Nasza szkapa”itp.Autorka umiejętnie wplata politykę, kulturę w fikcyjny tok wydarzeń .Przemawia Bierut , Gomółka, później Gierek.Gagarin ogląda ziemię z Kosmosu, szkolenia są niezwykle ważne , Karin Stanek i Czerwone Gitary brzmią w uszach.Po drodze jeżdżą Syrenki, Trabanty...
Przestrzeń jest wypełniona emocjami . Są smutki, jest miłość i śmierć. Rodzinne tętni życiem.Jesteśmy pełne podziwu dla wspaniałej, dogłębnej znajomości otoczenia i środowisk lokalnych, które miały wpływ na naszą przyszłość. Dzięki temu książka nabiera pewnych cech aktualności. Dlatego możemy ją czytać z łezką w oku i dzisiaj.