Nowy 2011 rok rozpoczęłyśmy w gubińskim DKK od podsumowania minionego roku i omówienia autobiograficznej książki Marii Nurowskiej "Księżyc nad Zakopanem".Ta autobiografia bardzo oszczędnie zapoznaje nas z życiem autorki,jej trudnymi relacjami z matką,własną córką , perypetiami w życiu osobistym.Porównując dwie autobiografie,omawianą wcześniej Grocholi i teraz Nurowskiej,doszłyśmy do wniosku,że książkę Grocholi czyta się z uśmiechem,autorka przedstawia swoje życie w sposób bezpośredni,oczywiście na tyla na ile chce zapoznać czytelnika ze swoim życiem .Maria Nurowska w swojej autobiografii więcej uwagi poświęca ludziom z Podhala i różnym ekipom budowlanym niż samej sobie."Księżyc nad Zakopanem" to książka o poszukiwaniu przez autorkę swojego miejsca w życiu.Nurowska wspomina swoje dzieciństwo w leśniczówce w Przykopce,gdzie znaczną rolę w jej życiu odegrał dziadek Aleksander,dworek na Podlasiu,dom nad morzem,warszawskie lokum w bloku i wreszcie swój dom w górach,który ma być dla niej azylem.
Ale te wspomnienia dotyczące jej osobistego życia jak i początków pracy literackiej oraz losów pisarzy w komunistycznej Polsce czyta się jakby dotyczyły one trzeciej osoby a nie autorki.Książka ta według nas napisana jest bez pasji,a może Maria Nurowska skądinąd wspaniała pisarka jest osobą skrytą i najtrudniej jest jej pisać o sobie.