Hanna jest piękna i znacznie starsza od piętnastoletniego Michaela, który zakochuje się w niej bez pamięci. Chłopak zaczyna bywać w jej domu. Ich romans przeradza się w namiętność, a częścią miłosnego rytuału staje się czytanie książek-on zostaje jej lektorem, ona dzięki niemu mniej dotkliwie odczuwa samotność. Pewnego dnia Hanna znika bez śladu. Mija kilka lat. Michael już student prawa, spotyka ją na sali sądowej. W trakcie procesu poznaje mroczną przeszłość swojej ukochanej. Hanna w roku 1944 była strażniczką w obozie koncentracyjnym koła Krakowa. W drodze więźniów na zachód, podczas bombardowania jednej wsi, strażnicy zamknęli więźniarki-setki kobiet w kościele. Jedna bomba trafiła w wieżę kościelną. Strażniczki nie otworzyły drzwi kościoła i zamknięte kobiety spaliły się żywcem. Hanna została skazana na 18 lat więzienia. Bardziej jednak niż popełnionych zbrodni Hanna wstydzi się i ukrywa prawdę, że jest analfabetką. Po procesie Michael ukończył studia prawnicze, ożenił się, a po pięciu latach rozwiódł.
Hanna w dniu wyjścia na wolność powiesiła się o świcie w celi więziennej.