W cyklu DKK -owych spotkań przy Wypożyczalni Głównej marcowe spotkanie odbyło się z „Baltazarem”.
To jedna z wielu książek, która pełni funkcję terapeutyczną. Ta różni się jednak tym, że rolę tę przybrała w momencie kiedy zaczęła powstawać, i przede wszystkim była formą rehabilitacji samego autora. Sławomir Mrożek - bo o nim mowa – podjął trud napisania jej w bardzo trudnym dla siebie czasie, gdy wskutek udaru mózgu utracił zdolność posługiwania się językiem zarówno
w mowie i piśmie.
W sposób bardzo naturalny, zwyczajny pisze o swojej chorobie. Nie epatuje cierpieniem, lecz pokazuje siłę i wolę wytrwania w tej terapii .Efekt jaki można zaobserwować podczas lektury nie był łatwy do osiągnięcia. Nie od razu tekst przybrał postać gotową do druku. Pierwsza wersja przypominała swobodny strumień świadomości przelany na papier. Kolejne zabiegi edytorskie
ukształtowały ostateczną wersję. Ale najważniejsze- udało się osiągnąć cel- można nawet powiedzieć, że podwójnie. Autor odzyskał utracone funkcje a Jego wielbiciele kontentują się kolejną lekturą.
Jest to klasyczna retrospektywa życia autora i zarazem bohatera- dzieciństwo, młodość po czasy emigracji.