''Reisefieber'' napisał Mikołaj Łoziński. Skończył socjologię na Sorbonie. Publikował krótkie opowiadania. Zarabiał na życie jako malarz pokojowy, fotograf, tłumacz i asystent niewidomej terapeutki.
Książka jest o skomplikowanych ludzkich reakcji, niemożności porozumienia się i lęku przed bliskością. Napisana jest w stylu powieści Bergmana.
Bohater książki - prawie 40-letni dziennikarz i pisarz - przyjeżdża z Nowego Jorku do Paryża na wieść o śmierci matki, której nie widział wiele lat. Matka - Astrid Reis - 64-letnia kobieta, z pochodzenia Szwedka , z zawodu tłumaczka, umiera na raka. Wcześniej chciała popełnić samobójstwo. Samotna matka wychowywana bez ojca, związana silnie emocjonalnie z matką, która odczuwa brak sensu w życiu. Nie potrafi nawiązać kontaktów z synem, który w stosunku do niej jest przykry i arogancki. Ciągle ją krytykuje, ma do niej pretensje, a wreszcie wyprowadza się od niej i zrywa wszelkie kontakty. Daniel wychowywał się bez mężczyzn, nie miał rodzeństwa, a ojca znał tylko z opowiadań Astrid.
Wstrząs spowodowany śmiercią matki, wywołuje w nim falę wspomnień i chęć poznania ostatniego okresu jej życia. Szuka bliskich jej ludzi - kochanka - profesora Spencera, niewidomej terapeutki - Aude, lekarza, który zapisał jej ostatnie słowa {Nielubię much. Niech ktoś ją stąd weźmie} oraz żony profesora Caroline.
Próbuje rozszyfrować jakim była człowiekiem, jaką była matką. Podczas załatwiania spraw zmarłej chodzi jej ścieżkami, wspomina całe swoje życie.
Odkrywając prawdę o matce, poznaje prawdę o samym sobie.
Książka otrzymała II nagrodę w Konkursie Fundacji Kultury.