„Porzucone sutanny” to zebrane i zapisane przez księdza Piotra Dzedzeja wywiady z posłusznym synem, synem księdza, dilerem, misjonarzem, a więc z byłymi księżmi . Autor w ten sposób zareagował na to, o czym w ostatnich latach pisały dzienniki i kolorowe tygodniki, a także na bieżąco poruszały polskie programy telewizyjne. Zagadnieniu temu, określanemu dość często jako kryzys w Kościele, poświęcały wiele uwagi poważne katolickie miesięczniki. Z rozumiałam, że intencją autora nie było szukanie sensacji, lecz zwrócenie uwagi czytelnika na miejsce, jakie w społeczeństwie i w Kościele zajmują ci, którzy porzucili kapłaństwo.
Dodam, że w bliskiej mi rodzinie mam „byłego księdza”, w otoczeniu „byłego” dobrego znajomego , a w Kościele szwagierkę, aktywną obecnie zakonnicę - Elżbietankę. Opisane wywiady to poruszające , czasami wstrząsające historie, które pokazują ,że większość byłych księży z trudem wraca życia w świeckim społeczeństwie. Autor ukazał, że jest możliwe by byli księża, po porzuceniu sutanny i po odejściu od Kościoła, potrafili żyć w zgodzie z samym sobą, z Bogiem, Kościołem i otoczeniem.
To lektura, która wciąga czytelnika. Pomaga zrewidować obiegowy pogląd społeczeństwa na temat zdrady powołania bądź oddania i wierności wobec Najwyższego. Często byli księża niczego nie żałują, żyjąc w przekonaniu, że ich życie nadal ma sens.