Sprawozdanie DKK w Siedlisku z dyskusji na książką J.L. Wiśniewskiego „Sceny z życia za ścianą”.( 01.07. 2011r.)

Ta lektura jest niezwykle wzruszająca, w sposób delikatny, lecz bardzo wnikliwy ukazuje potrzebę miłości zarówno u kobiet jak i mężczyzn. Spełnienie tej potrzeby – nie serca, lecz mózgu- nadaje życiu sens. Nie świadczy to wcale o słabości charakteru, ani o wartości człowieka, chociaż brzydko brzmi określenie „stara panna” czy „stary kawaler”. Kobiety znoszą cierpliwie nawet zdradę, samotni mężczyźni popadają w alkoholizm.
Wnikliwość, a równocześnie umiar w tych krótkich opowiadaniach o różnych kobietach i mężczyznach, którzy kochają, ale też zdradzają, sprawia, że są one wiarygodne, a przez to bardziej wzruszające.
Miłość jest tu przedstawiona jako esencja życia. Bez niej stalibyśmy się automatami, które jedzą , trawią i wydalają. Dzięki miłości życie ma sens i cel. Miłość nie jedno ma imię: miłość rodziców do dzieci, podziw dla przyrody, sympatia okazywana zwierzętom, sąsiadom, kolegom-to wszystko jest potrzebne , ale najistotniejsza w naturze człowieka jest miłość łącząca kobietę i mężczyznę.
Samotność jest niszcząca i trudno ją wypełnić jakąkolwiek działalnością czy zamiłowaniami. Chociaż znamy i szanujemy ludzi, którzy wypełniają swe życie służbą dla ludzi, zwierząt czy przyrody.
Książka nie wszystkim przypadła do gustu, ponieważ przyzwyczajeni jesteśmy do opowieści z ciągłością akcji. Ta książka jest inna, lecz skłania do rozważań nad tym, co jest dla każdego z nas najważniejsze. Chyba jednak miłość!