Na pierwszym, powakacyjnym spotkaniu, dyskutowaliśmy nad książką Johna Updike'a „Terrorysta”. Na podstawie losów bohatera Ahmada autor próbuje nakreślić pesymistyczną przyszłość Ameryki zdominowywanej coraz mocniej przez fale imigrantów. Chce nam pokazać rolę i znaczenie religii, w tym przypadku islamu, w motywowaniu działań bohatera. Dla pewnej równowagi stara się przeciwstawić religii racjonalne działanie człowieka. Autor nie staje po żadnej ze stron, jednakże dając motto utworowi: „Niewiara przetrwać może więcej niż wiara, bo żywi się zmysłami, a nie emocjami”, zaczerpnięte z książki Garcii Marqueza „ O miłości i innych demonach”, jasno określa swój światopogląd. Już od dawna, zarówno myśliciele świeccy jak i duchowni zauważyli „ortogonalność wzajemną nauk przyrodniczych i religii”. Zatem, do XIX wieku te dwie doktryny wzajemnie się zwalczały wykazując błędy i niedoskonałość. Dopiero pod koniec XIX wieku francuski filozof i myśliciel Teilhard de Chardin stworzył filozoficzno-religijną koncepcję zwaną ewolucjonizmem chrześcijańskim. Głównym jej zadaniem było pogodzenie wyników nowonarodzonej teorii ewolucji z zasadami wiary chrześcijańskiej. Mówiąc inaczej, chodziło o unaukowienie religii i ureligijnienie nauki. Doktryna ta jednakże nie przyjęła się, a papież Jan Paweł II oficjalnie ją potępił. W międzyczasie w 1950 r. Watykan wydał encyklikę „Humani generis”, w której nakazywał Kościołowi potępianie wszelkich praw naukowych niezgodnych z tzw. prawdą objawioną. Aż w 1972 roku postępowi myśliciele świeccy i duchowni doprowadzili do pewnego kompromisu powołując Nagrodę Templetona, której zadaniem było nagradzać tych, którzy szerzyli rozumienie idei Boga w cywilizowanym społeczeństwie. Nagrodę tę otrzymali m.in.: pisarz rosyjski Aleksander Sołżenicyn i nasz wybitny kosmolog, filozof i fizyk- ks. Michał Heller. Książka „Terrorysta” Johna Updike'a, mimo różnych prób dokonywanych przez autora, jednak nie do końca odpowiada na pytanie o motywy światowego terroryzmu.
W drugiej części spotkania jedna z jego uczestniczek podjęła w formie prezentacji multimedialnej temat: „Tajemnice ukryte w minerałach”. Przedstawiła pokrótce schemat budowy geologicznej skorupy ziemskiej ze szczególnym zaznaczeniem najciekawszych minerałów, takich jak: agat, ametyst, chryzoberyl, szafir, itp. Omówiła ich charakterystyczne właściwości fizyko-chemiczne oraz zastosowanie i użytek w życiu codziennym. Okazuje się, że wiele z nich posiada właściwości lecznicze i może być wykorzystywanych w tzw. litoterapii. Omówieniu i prezentacji towarzyszyło pokazywanie grudek minerałów z prywatnej kolekcji autorki pogadanki.
Następne spotkanie wyznaczyliśmy na 3 października, a do dyskusji wytypowano książkę Amosa Oza „Przygoda w Jerozolimie”. Jako temat dowolny zaproponowano: „Genezę muzycznych arcydzieł”, który miał być zaprezentowany w czerwcu br.