Podróż (z łaciny zwana peregrynacją, z francuskiego wojażem) – zmiana miejsca pobytu na odległe. Osoba podróżująca pieszo to wędrowiec, podróżujący środkiem komunikacji to podróżny lub wojażer. W odróżnieniu od nomadów - koczowników, członków grupy ludzi nieposiadającej stałego miejsca zamieszkania, przemieszczającej się z miejsca na miejsce, np. w związku ze zmianami pogody lub w poszukiwaniu żywności, wody, opału albo pastwisk dla zwierząt hodowlanych, podróżnym był od zarania dziejów przedstawiciel cywilizacji osadniczej.
Tyle Wikipedia.

Barbarę Meder zaliczyć możemy więc do wędrowców, gdyż przemierzyła ona głównie pieszo całą bodajże Afrykę.Jej podróż trwała 14 miesięcy, została przerwana zdradą przewodnika i nasza bohaterka musiała ratować się ucieczką.
Spotkanie w bibliotece miało posmak dobrego, wytrawnego wina, smakowanego z czułoscią na języku, który wędrowiec zanosi do zwaśnionych plemion i mówi: przekażcie sobie znak pokoju, życie jest jak błyskawica, jak mgnienie, jak oddech, nie ma sensu tracić je na wojny, na polowania, na rzezie, chodzmy potańczyć.
Przemierzalismy wraz z Basia piękne afrykańskie krajobrazy, zielone pola złociły się w słońcu, góry sterczały w niebo, poszarpane, obłe,dumne jak oczy tubylców, czasami smutne z powodu zbyt małej podaży białka.

Podróżniczka z wielką czułością i ciepłem mówiła o Afrykańczykach, co zresztą było widać na zdjęciach, którymi ilustrowała swoje opowieści.
Jej Afryka zachwyca feerią barw, narzeczami, spontanicznością rdzennych mieszkańców, ciagłą skłonnością do tańca, spokojem, godnością, tajemnicą.
Nic tylko spakować plecak( obowiązkowo ze śpiworem i karimatką) , wziąć dwie uncje optymizmu i trzy nadziei, zaopatrzyć się ciekawość świata, wyhodować sobie dodatkowy zmysł przygody i w drogę.