Listopad. Jego naturę trafnie charakteryzuje jeden z wierszy Władysława Broniewskiego, którego fragment brzmi: „Człowiek miotany uczuciami, jest jak drzewo tracące liście w czas jesienny”. O takich spadających liściach wysłuchaliśmy fragmentu piosenki „Les feuilles mortes” („Jesienne liście”) Ivesa Montanda; mężczyzna wyznaje kobiecie:

„Och, chciałbym zachować Cię we wspomnieniach,
Z dni szczęśliwych kiedy byliśmy przyjaciółmi.
W tym czasie życie było piękniejsze
I słońce bardziej świecące niż dziś”.

„Zaginione miasto Z” Davida Granna to pasjonująco napisana książka o poszukiwaniu legendarnego El Dorado w dżungli Amazonii przez ekspedycję P. H. Fawcetta – brytyjskiego eksploratora i podróżnika, owładniętego pasją przygody. Próby odnalezienia tego miejsca podejmowane były wcześniej wielokrotnie, ale bezskutecznie. Autor podaje przykład Walta Raleigha, poety i podróżnika epoki elżbietańskiej, który w 1617 r. próbował odszukać El Dorado. Pisząc o wielkich trudach podróży Fawcetta autor dokonuje wielu skojarzeń i odniesień do poprzednich wypraw wykazując się wielką erudycją i znajomością tematu. Analizując wyprawę Fawcetta i równolegle do niej biegnącą dr Rice’a, Grann przytacza paralelę słynnego wyścigu do bieguna między Roaldem Amundsenem a Robertem Scottem. Autor próbuje głęboko wniknąć w psychikę bohaterów wypraw i zrozumieć motywy ich działania. Przytacza tu stany psychiczne jakie towarzyszyły Ernestowi Shackletonowi podczas jego wyprawy na Antarktydę „Cały czas wydawało mi się, że ktoś idzie obok mnie, a którego nie mogę dostrzec” – wspominał później Shackletowi. To zjawisko wykorzystał później anglo-amerykański poeta Thomas Eliot w słynnym poemacie „Ziemia jałowa”.
Poszukując El Dorado eksploratorom towarzyszyła fixe idée odnalezienia źródłowej rzeki Amazonki. Dopiero w 1996 r. polski podróżnik Jacek Pałkiewicz w sposób wiarygodny udowodnił, że źródłem Amazonki jest strumień Apacheta wypływający ze wzgórza Queiszui na wysokości 5170 m. w Andach Peruwiańskich. Dyskusję nad książką Granna „Zaginione miasto Z” zdominowała osobowość Fawcetta, która zaimponowała większości uczestników spotkania. Podkreślano jego wielką odwagę, hart ducha, wiarę w wytyczone cele oraz szczęście, które dopisywało mu w wielu trudnych momentach. Pewne kontrowersje wzbudziło pojęcie bohatera, jakim niektórzy z uczestników obdarzyli Fawcetta. Sporu tego jednak nie rozstrzygnięto w sposób jednoznaczny. Znany czeski pisarz Karel Ĉapek, wypowiadając się kiedyś o ludziach znajdujących się w ekstremalnych warunkach, powiedział: „Oni nie muszą walczyć, żeby być bohaterami. Oni nimi już są, wystarczy, że tam żyją”.
W drugiej części naszego spotkania odbyła się prezentacja multimedialna na temat pochodzenia i znaczenia nazw geograficznych. Inspiracją do podjęcia powyższego tematu był „Słownik nazw geograficznych” Józefa Staszewskiego. Spośród wielu tysięcy pojęć geograficznych autor skupił się na kilkudziesięciu, jego zdaniem najważniejszych i najciekawszych, ze względu na ich etymologię. Pojęcia te uszeregował alfabetycznie wg sześciu głównych działów: kanały, jeziora, rzeki; krainy geograficzne, państwa; kontynenty; wybrzeża, wyspy, przylądki; szczyty górskie; miasta, dzielnice, ulice.
A oto przykładowe, wybrane pojęcia omówione podczas prezentacji: j. Balaton – „Błotne”, Tamiza – „Ciemna rzeka”, Kanał La Manche „Rękaw”, Kostaryka-„Bogate wybrzeże”, Wenezuela „Mała Wenecja” Ekwador- „Równik”, Australia „Ziemia południowa”, Grenlandia – „Zielony kraj”, Wyspy Kanaryjskie - „Psie wyspy”, Kilimandżaro - „Góra Najwyższego Boga”, Brocken - „Kosodrzewina”, Asuncion – „Wniebowstąpienie”, Filadelfia – „Miasto bratniej miłości”, Hongkong – „Pachnący port”, Las Vegas – „Błonie”, Wallstreet - ul. Wałowa. W spotkaniu uczestniczyło 21 osób.
Do dyskusji na dzień 5. grudnia wytypowano: „Alabama Song” Gillesa Leroy ‘a, a jako temat dowolny zaproponowano prezentację multimedialną, dotyczącą podsumowania działalności klubu „BIBLIOTRAMP”.