„Przekleństwa niewinności”- DKK Klenica 29.07.2011r. „Nie ma czegoś takiego, jak niewinność; są tylko różne poziomy winy.”-pod takim hasłem była nasza dyskusja nad książką Jeffreya Eugenidesa „Przekleństwa niewinności”. Pięć pięknych, nastoletnich zaledwie istnień tragicznie przyspiesza to, co i tak jest nieuchronne. Dlaczego? Czy to wiek nastoletni, burza uczuć i chwiejnych emocji sprawia, że człowiek nie może zrozumieć, że wystarczy po prostu poczekać, by spojrzeć inaczej, by zobaczyć wyjściNie ma czegoś takiego, jak niewinność; są tylko różne poziomy winy.e, by zrozumieć, że każdy koniec może być początkiem? Piękne i niedostępne siostry Lisbon były obiektem zainteresowania wszystkich okolicznych chłopców. Gdy najmłodsza z nich, trzynastoletnia Cecilia, popełnia samobójstwo, fascynacja chłopców pogłębia się. Jednak życie rodziny Lisbonów ulega diametralnej zmianie, ojciec izoluje dziewczyny, nie posyła ich do szkoły, nie pozwala na słuchanie płyt i spotkania z przyjaciółmi. Młodzi mężczyźni śledzą każdy ruch dziewcząt, zbierają przedmioty do nich należące, studiują pamiętnik Cecilii, szukają odpowiedzi na dręczące ich pytania. Z uwięzionymi potajemnie nawiązują kontakt, próbując zorganizować im ucieczkę z domu. Pomimo ich zaangażowania, siostry kolejno popełniają samobójstwo, a ich śmierć odciska swoje piętno na życiu młodych mężczyzn . Nie wiem, czy tak naprawdę istnieje sens mówienia o tej książce. W zasadzie powinnam jedynie napisać, że trzeba ją przeczytać. Trzeba, bo jest w niej kwintesencja wszystkich możliwych uczuć. Drastyczny temat samobójstwa został ujęty w najdelikatniejsze z możliwych ram. Książka ukazuje jak ważną rolę pełni dom w okresie dojrzewania. W tym czasie dzieci potrzebują wolności, miłości ,wsparcia, stabilności. Te dziewczęta jeszcze przed samobójstwem były martwe. Okiem młodego człowieka życie pod kloszem jest równoznaczne ze śmiercią. Wydaje mi się, że 'miłość' jaką darzyli Państwo Lisbon swoje dzieci jest najgroźniejszym rodzajem miłości .Polecamy wszystkim przeczytanie tej książki!