Mogę powiedzieć o prawdziwym szczęściu to jest PRAWDZIWE szczęście), bo podczas ostatniego naszego klubowego spotkania, 21 października, zobaczyłyśmy się wszystkie, no, prawie wszystkie – nie było Oli. Byłam w siódmym niebie (rozmawiałyśmy o „Niebo jest wszędzie”, więc a propos), bo sytuacja by wszystkim, tak bardzo zaganianym nastolatom, udało umówić się w jednym terminie zdarza się rzadko. Były: Ala, Andżelika, Karolina, Magda, Małgosia i Oriana. O czym rozmawiałyśmy? Ba!, łatwiej powiedzieć jakiego tematu nie poruszyłyśmy. Sens 4i treść naszej dyskusji ujęłabym w krótkim: mówiłyśmy o życiu. Jak zwykle, cha, cha! Każda książka daje nam asumpt do rozmowy o życiu. I znów brakowało nam czasu. I, jak zwykle, było bardzo interesująco, bo każda z nas mogła przedstawić swój punkt widzenia na dany temat, i każda z nas – jedna od drugiej – wzięła coś dobrego dla siebie, „na drogę”. Muszę powiedzieć, że ze dwa razy solidnie się zafrasowałam i zdziwiłam, że ten inny punkt widzenia jest tak inny, a tak sensowny. Do tego stopnia, że przeszłam „na drugą stronę”.Warto uważnie słuchać. Kanwą na której zbudowałyśmy swoje przemyślenia była treść książki, pt. „Niebo jest wszędzie” Nelson Jandy. Książki, która zapada w pamięć i jest bardzo,hmm... uczuciowa. Można znaleźć w niej wiele wątków skłaniających do żywej dyskusji o nas właśnie.Rozmowę o tym tytule zamierzamy kontynuować w listopadzie, najprawdopodobniej. Termin kolejnego spotkania DKK młodzieżowego w toku ustaleń.