„Niebo jest wszędzie” - to tytuł książki napisanej przez Nelson Jandy.
Lektura nie pochłonęła mnie w takim stopniu jak moje Klubowiczki. One są zachwycone. Ja? - ja już chyba spoglądam inaczej na pewne sprawy i potrzebuję innego „temperamentu” opowieści.
„Niebo jest wszędzie” to książka o miłości dziewczyny tracącej na zawsze siostrę; jej miłości do chłopaka zmarłej siostry. To nie wszystko – pojawia się drugi chłopiec starający się o względy siedemnastoletniej bohaterki o imieniu Lennie.
Ten miłosny „trójkąt”, funkcjonujący w obliczu ogromnej i nieodwracalnej tragedii, wydaje się fatalny. Kto ma prawo do miłości? Czy któraś z postaci ma prawo do miłości, w świetle moralności: były chłopak zmarłej siostry, siostra zmarłej, czy „ten trzeci” pojawiający się jako konkurent? Każda z tych postaci zdaje się skazana na popełnienie moralnego wykroczenia. Czy istotnie tak jest?
Ale czy samo życie daje proste odpowiedzi?(samo to zdanie brzmi banalnie). Czy jest czarno-białe? Czy miłość wybiera nas, czy też mamy wolny wybór? „Wielka miłość nie wybiera, czy jej chcemy nie pyta nas wcale...”.
To są tak trudne pytania, że nie podejmę się tutaj rozważań. Teoria ma to do siebie, że jest bardzo nieskomplikowana.
Od strony tematu – trudnego, ale ważnego i zmuszającego do myślenia - książka podoba mi się bardzo (tym bardziej że autorka podjęła się napisać ją z myślą o młodym czytelniku, który rzadko staje w obliczu takich dylematów). Podoba mi się pomysł „wtrącenia” na osobnych stronach liścików, rozrzucanych po świecie przez zrozpaczoną Lennie.
Brakuje mi tylko szybszego tempa – brzydko powiem – akcji. Nie czuję się jednak upoważniona do oceny, czy jest ono właściwe, czy nie. Ta książka dedykowana jest młodzieży i niechaj tak pozostanie. Oby nigdy tak młodzi nie stanęli wobec takich problemów. Prawdziwych życiowych dylematów. Polecam książkę z pewnością młodzieży (ale i dorosłym), bo warto pomyśleć, przemyśleć, może dojrzeć, może...
I ja nie pozostałam obojętna.