Na pierwszym w tym roku spotkaniu DKK „ORATOR”, omawiano książkę Wojciecha Kuczoka „Spiski”. Autor – prozaik, krytyk filmowy i scenarzysta, jest także autorem takich tytułów jak: „Senność”, „Widmokrąg”, „Szkieleciarki” oraz „Gnój” – książki, za którą został uhonorowany nagrodą NIKE oraz Paszportem „Polityki”. Powieść ta została przełożona na piętnaście języków, a na podstawie wybranych wątków Autor napisał scenariusz filmu „Pręgi”, wyreżyserowanego przez Magdalenę Piekorz.
Książka „Spiski” wzbudziła wśród klubowiczów spore kontrowersje. Z jednej strony doceniono kunszt pisarski Autora: językowy słuch i fantazję, przenikliwy obraz rodziny, a także groteskową wyobraźnię i humor. Jednakże ukazanie górali przez pryzmat pijaństwa i ekscesów seksualnych wzbudziło negatywne emocje. Odebrano to jako atak na tę część polskiego społeczeństwa, która w rzeczywistości znana jest ze swej religijności oraz dobrego humoru. Przecież wszyscy wiemy, że kawały opowiadane przez górali nie mają sobie równych, a oni sami są darzeni zazwyczaj ogromną sympatią. Część klubowiczów stwierdziła, że Autor nie powinien tworzyć takiej fikcji literackiej ukazując przy tym najniższe instynkty polskiego społeczeństwa. Kuczok ośmieszył góralską społeczność, przez co Jego twórczość została porównana do satyr oświeceniowych Krasickiego. W powieści Autor dokonał swoistej psychoanalizy rodziny. Mocno rozwinął wątek ojca przechodzącego andropauzę, ukazując problemy męskiego przekwitania. Czytelnikom spodobała się szczerość i otwartość Kuczoka. Jednogłośnie stwierdzono, że Autor, który jest zafascynowany górami, potrafi pięknie opisać przyrodę tatrzańską. Po „odkryciu” Zakopanego dla turystyki przez dra Tytusa Chałubińskiego, wzrosło znacznie zainteresowanie tą miejscowością i folklorem podhalańskim. Nastała wszechobecna moda na Zakopane, coraz częściej obecna w sztukach pięknych i literaturze. Korzystając z okazji, jeden z klubowiczów przywołał książkę „Na przełęczy” t. 1 i 2 Stanisława Witkiewicza, która uchodzi za najpiękniejszą książkę o Tatrach, a także zachęcił do przeczytania „Osobliwości i sensacji tatrzańskich” zebranych przez Jacka Kolbuszewskiego. Mimo tego, że klubowicze zgodzili się ze słowami Jana Gondowicza, że Kuczok długo nie będzie mógł pokazywać się na oczy polskim góralom, zachęcają do przeczytania powieści, choćby ze względu na dużą urodę stylistyczną, gwarę podhalańską i cudowne opisy przyrody polskich gór, które pełnią rolę stolicy wypoczynku.
W drugiej części spotkania dwaj klubowicze przedstawili prezentację multimedialną pt.: „Ziemia Lubuska jako klucz do Polski pierwszych Piastów”, ukazując grodziska wczesnośredniowieczne na Ziemi Lubuskiej. Zaprezentowane zostały m.in.:
- grodzisko w Międzyrzeczu – pochodzące z I połowy IX w.;
- grodzisko w Łagowie – gród wyżynny stożkowy o średnicy 30 m., usytuowany na Sokolej
Górze;
- grodzisko w Świebodzinie – nizinne, pierścieniowe, owalne. Grodzisko powstało za czasów
Bolesława Krzywoustego, a wykopaliska prowadzone były w latach 1985 – 1988 przez
dyrektora Muzeum Regionalnego w Świebodzinie – mgr Marka Nowackiego;
- grodzisko w Gostchorzu;
- grodzisko w Niesulicach – znajdujące się na wysokim wzgórzu, zalesionego półwyspu,
wcinającego się w wody jeziora, o średnicy owalu 300 x 150 m.;
- grodzisko w Grodziszczu;
- grodzisko w Dąbrówce Małej, Kijach, Wityniu, Wilenku.
Ponadto przedstawiono Diecezję Lubuską w czasach Bolesława Krzywoustego, wyjaśniając przy okazji znaczenie słów:
konkatedra – drugi kościół pełniący funkcję katedry, ale znajdujący się w innym miejscu niż
katedra biskupa;
prokatedra – drugi kościół pełniący funkcję katedry, znajdujący się w tej samej miejscowości
co katedra biskupa.
Do dyskusji na dzień 13. lutego wytypowano: „Wroniec” Jacka Dukaja, a jako temat dowolny zaproponowano prezentację multimedialną pt.: „Kresy we wspomnieniach”. Zapraszamy do udziału w dyskusji!