W styczniu 2012r. spotkaliśmy się w DKK dla dorosłych w Osiecznicy, aby porozmawiać o książce Nicholasa Sparksa „Pamiętnik”.
„Pamiętnik” jest jedną z najpiękniejszych i najbardziej znanych powieści Sparksa. To historia o miłości prawdziwej, silnej i wiecznej. To opowieść o nadziei, tęsknocie, cierpieniu i poświęceniach. Wyciska łzy, skłania do refleksji.
W starym wytartym notatniku kryje się kronika pewnej miłości,która rozkwitła po zakończeniu II wojny światowej gdzieś w Karolinie Północnej. Noah Calhoun odczytuje ją wieczorami w domu opieki starej kobiecie cierpiącej na chorobę Alzheimera. Dzięki sile uczucia przeżywa na nowo cudowne chwile swojej wielkiej miłości.
Poznali się jako nastolatkowie i spędzili razem lato. Później ona wyjechała z rodzicami i na czternaście lat zniknęła z życia swej pierwszej miłości, ale on jednak o niej nie zapomniał.
Noah Calhoun, dorosły już mężczyzna, pewnego dnia spotyka ponownie tę najważniejsza, jedyną dziewczynę. Allie Nelson jest jednak zaręczona i niebawem wychodzi za mąż. Wiedzie spokojne, uporządkowane życie i zaplanowała już swoją przyszłość. Czy spotkanie z Noahem coś zmieni?
Czy w Allie obudzą się na nowo dawne uczucia?
Klubowiczkom bardzo podobała się powieść. Najpiękniejsza i najbardziej wzruszająca była dla nich” końcówka „ książki będąca dowodem niesamowicie silnego i prawdziwego uczucia Allie i Noaha. Tego, że miłość potrafi być bezgraniczna i może pokonać wszelkie przeciwności losu. Bo choroba Alzheimera- to bezwzględna choroba, martwa niczym pustynia. To złodziej serc, dusz i pomięci. Ale życia nie wolno mierzyć jego ostatnimi latami. Podobały się paniom w powieści także wiersze podkreślające piękno opisywanych uczuć.
Skoro chcesz wiedzieć, wyznać ci muszę,
Że nierozłączne są nasze dusze.
Świt. Wstajesz światłem opromieniona,
Czuję me serce w twoich ramionach.
Moderator
DKK w Osiecznicy
Barbara Przeździęk
„Pamiętnik” jest jedną z najpiękniejszych i najbardziej znanych powieści Sparksa. To historia o miłości prawdziwej, silnej i wiecznej. To opowieść o nadziei, tęsknocie, cierpieniu i poświęceniach. Wyciska łzy, skłania do refleksji.
W starym wytartym notatniku kryje się kronika pewnej miłości,która rozkwitła po zakończeniu II wojny światowej gdzieś w Karolinie Północnej. Noah Calhoun odczytuje ją wieczorami w domu opieki starej kobiecie cierpiącej na chorobę Alzheimera. Dzięki sile uczucia przeżywa na nowo cudowne chwile swojej wielkiej miłości.
Poznali się jako nastolatkowie i spędzili razem lato. Później ona wyjechała z rodzicami i na czternaście lat zniknęła z życia swej pierwszej miłości, ale on jednak o niej nie zapomniał.
Noah Calhoun, dorosły już mężczyzna, pewnego dnia spotyka ponownie tę najważniejsza, jedyną dziewczynę. Allie Nelson jest jednak zaręczona i niebawem wychodzi za mąż. Wiedzie spokojne, uporządkowane życie i zaplanowała już swoją przyszłość. Czy spotkanie z Noahem coś zmieni?
Czy w Allie obudzą się na nowo dawne uczucia?
Klubowiczkom bardzo podobała się powieść. Najpiękniejsza i najbardziej wzruszająca była dla nich” końcówka „ książki będąca dowodem niesamowicie silnego i prawdziwego uczucia Allie i Noaha. Tego, że miłość potrafi być bezgraniczna i może pokonać wszelkie przeciwności losu. Bo choroba Alzheimera- to bezwzględna choroba, martwa niczym pustynia. To złodziej serc, dusz i pomięci. Ale życia nie wolno mierzyć jego ostatnimi latami. Podobały się paniom w powieści także wiersze podkreślające piękno opisywanych uczuć.
Skoro chcesz wiedzieć, wyznać ci muszę,
Że nierozłączne są nasze dusze.
Świt. Wstajesz światłem opromieniona,
Czuję me serce w twoich ramionach.
Moderator
DKK w Osiecznicy
Barbara Przeździęk