O tej wzruszającej opowieści miłosnej dyskutowaliśmy w dniu 30 marca br.
To, co najbardziej wzrusza w historii rozwoju i trwania uczuć dwojga kochanków, to delikatność uczuć i wierność. Można twierdzić, że byli dla siebie stworzeni. Czy takie historie wzajemnej, pięknej miłości naprawdę się zdarzają? Może niezbyt często, ale się zdarzają. I nie tylko wśród ludzi wykształconych i intelektualnie bardziej rozwiniętych, ale także wśród tych najprostszych, którzy całe swe istnienie przeżywają w skromnych warunkach. Uczucia nie zależą od poziomu wykształcenia, lecz od zdolności do uczuć subtelnych i trwałych.
Czytanie lub słuchanie o takich historiach wzrusza głęboko i bardzo realnie wciąga w ich rozwój.
Czy Savannah i John połączą się i będą żyli do starości w promieniach swoich uczuć?
Czy obraz i postępowanie ojca Johna zniechęci go do okazywania głębszych i prawdziwych uczuć. Dlaczego dopiero dziewczyna ukazuje mu prawdę o ojcu, o której nie miał pojęcia, o jego chorobie i nieumiejętności okazywania swoich uczuć, o poświeceniu się ojca w jego właściwe wychowanie? Autor zdecydował inaczej, gdyż byłoby to rozwiązanie zbyt bajkowe. Dał rozwiązanie bardziej godne wielkiej szlachetności swych bohaterów, a zarazem bardziej realne.
Uważamy, że Savannah trwając w wiernym oczekiwaniu na swego ukochanego, może uległaby zgorzknieniu w swej samotności. W związku małżeńskim Savannah z Timem znajduje połączenie miłości i przyjaźni, co wzbudza szacunek Johna dla dawnego przyjaciela oraz chęć dorównania mu w szlachetności postępowania.
Opowieść Nicholasa Sparksa jest bardzo wzruszająca i godna rozpowszechnienia, gdyż ukazuje, że człowiek jest zdolny do szlachetnego postępowania i dlatego stoi na szczycie rozwoju ciała, umysłu i ducha wśród wszystkich stworzeń.
Składamy podziękowania autorowi za tę opowieść, gdyż podnosi w nas wiarę w człowieka.