W "Amatorkach" pisarka, demaskuje stereotypy płci, skrzętnie wyłaniające się spod grubej warstwy ironii, ukazuje brutalność instytucji małżeństwa, gdzie postać kobiety z powodzeniem zredukowana jest do roli domowej niewolnicy. Brigitte, jak wszystkie kobiety marzy o miłości. Ma coraz więcej lat i coraz mniej jest kobietą. Konkurencja ma coraz mniej lat, więc Brigitte nie ma spokoju szyjąc nowy model biustonosza . Nawet podczas pracy musi pracować. Za to Paula ma dosyć lat, by móc zastanawiać się, kim chciałaby zostać: sprzedawczynią, czy też może gospodynią domową. Obie nie mają nic, ale mogą zaoferować swoje ciało. Seks w ich wydaniu prawie zawsze jest perwersyjny i ściśle związany z przemocą, za to miłość idzie samopas. Autorka ukazuje brutalny świat zdominowany przez mężczyzn, w którym tłumi się talenty kobiet. Jednym słowem - zjadliwy i głęboki głos w kierunku ukazania absurdalności patriarchatu. Obie historie stanowią jednak jedynie tło dla wyrażenia krytyki społeczeństwa, w którym żyją obie bohaterki. Społeczeństwa nasiąkniętego stereotypami, przemocą. W świecie tym nie ma miejsca na miłość, która jest uczuciem wyszydzanym, niepożądanym, dławionym w zarodku. Kobiety to głupie gęsi, niewolnice a mężczyźni to świnie, z których wylewa się jedynie żądza. Autorka opowiada nam to wszystko specyficznym suchym, chłodnym, ironicznym językiem, trudnym w lekturze jednak nadającym całej historii wymiar autentyczności. Tą książkę czytało nam się dość trudno, wszystko pisane małą literą nie bardzo wiadomo było gdzie się zdanie zaczyna a gdzie kończy ,wiele powtórzeń. Książka warta przeczytania mimo licznych kontrowersji. Autorka jest bezlitosna i okrutna w swoich sądach, w które jednak nie sposób nie wierzyć. Poruszająca i mocna literatura.