Iza Buntowniczka to wspaniała opowieść o dojrzewaniu emocjonalnym tytułowej bohaterki, jej metamorfozie wobec własnej przyszłości i uniezależnieniu się od decyzji matki.
Jest to druga część pamiętnika Izy, traktująca o jej dalszych losach.
Ambitna matka wpaja jej by została modelką co wpływa na psychikę młodej dziewczyny i izoluje ją od rówieśników. Na szczęście poznaje w końcu smak normalnego życia i nie ma zamiaru tak łatwo odpuścić.
W drugiej części Iza buntuje się. Nie ma zamiaru być modelką, co krok udowadniając czytelnikowi, iż bardziej ciekawi ją życie zwierząt a jej przyszłość zmierza ku przedmiotom ścisłym takich jak biologia czy zoologia.
Iza pragnie się dalej rozwijać i kształtować właśnie w tych przedmiotach. W końcu to jest oczywiste. To przecież jej życie.
Książka opowiada o walce córki z niespełnionymi ambicjami matki, której w przeszłości nie udało się dostać do świata show-biznesu. Nie dopuszcza do siebie myśli, ażeby córka miałaby inną drogę życiową, czy też marzenia dotyczące jej kariery. Przecież to ona jest matką.
Mimo, iż niemalże na każdym krok nie zostawia jej samej, pilnując by jak najmniej spożywała jedzenia bądź umawiała się z przyjaciółmi, Iza nie jest sama. W walce ochoczo dopinguje jej ojciec, który po rozwodzie z jej matką przeprowadził się a córka odwiedza go za każdym razem, kiedy pokłóci się z matką.
Również dziewczyna jej ojca, prawniczka Eliza, radzi jej by jak najczęściej poruszała z jej matką kwestie odejścia ze świata show-biznesu.
Razem z nimi wsparcia udziela jej przyjaciel Borys a także inni bohaterowie znani czytelnikom z powieści Marty Fox np. Kasia Podrywaczka, Karolina XXL, Paulina z orbity kotów.
Kiedy nareszcie dochodzi do konfrontacji pokoleń, dwóch różnych konceptów na życie i przyszłości Izy, matka ignoruje ją. Wtedy dziewczyna zdaje sobie sprawę, iż walka o jej przyszłość i zdrowie będzie trudniejsza niż przypuszczała. Ale to oczywiste, przecież walczy z matką.
Zaślepiona marzeniami o karierze córki nie widzi jak bardzo ją krzywdzi i ogranicza. Z kolei Iza nie potrafi tak naprawdę docenić tego co dzięki niej osiągnęła. O ile w ogóle coś osiągnęła. Ale to przecież oczywiste. W końcu nie lubi myśleć o karierze modelki.
Książka pokazuje jak bardzo kontakt rodzic-dziecko zanika kiedy stawiamy mu zbyt wysoko poprzeczkę, często, kierując ją w stronę własnych, niespełnionych ambicji.
Pozycję tę poleciłabym nastolatkom. Jest to lekka, zgrabna historia, która bez zbędnych szczegółów opowiada historię Izy. Również rodzice mogliby się z niej czegoś nauczyć, zwłaszcza, iż narratorką jest właśnie dziecko - córka opowiadająca jak bardzo boli ją ciągłe dyrygowanie JEJ życiem przez JEJ matkę.
Historia ma otwarte zakończenie. Nie dowiemy się z niej jak potoczyły się dalsze losy historii Izy, choć pewne jest to, iż nie podda się. Zrezygnowanie z kariery modelki to jedynie czubek góry lodowej, na której wspinaczkę podjęła się Iza. Jednakże wokół szczytu rozpościera się piękny widok. W końcu to oczywiste!!!