W sylwestra 2000 roku w Monachium,jedna z bohaterek powieści – Eliza von Saarow wspomina czasy młodości spędzonej na Pomorzu. Pozostawiła ruiny rodowej siedziby,groby przodków i wielką miłość swojego życia. W czasie II wojny światowej ginie jej mąż,który walczył po stronie polskiej oraz jej ukochany – brat męża,który walczył po stronie niemieckiej. W roku 1945 Niemcymieszkający na Pomorzu musieli opuścić te tereny ,ginie z rąk Armii Czerwonej jej teść. Eliza ukrywając się w podziemiach kościoła rodzi dziecko,oddaje je pod opiekę Polki – byłej służącej i uchodzi do Monachium. Druga z bohaterek (jej szwagierka) Marianna von Saarow umiera w Afryce zarażona AIDS. Od czasów wojny i tułaczki te dwie kobiety dzieli rodzinna tajemnica .Marianna wraca do Polski po dziecko Elizy,w tajemnicy przed Elizą sama wychowała dziecko jako własne. Na łożu śmierci wyznaje co zrobiła. Na tej wojnie obie kobiety dużo wycierpiały,winni wojny;polegli,uciekli za granicę ub zmienili nazwiska i dalej żyją spokojnie.