Na spotkaniu omawialiśmy żywo bardzo trudną i ciekawą książkę Doris Lessing pt.: „Piąte dziecko”.Utytułowana autorka dała nam zaskakujący temat do dyskusji. Trudna miłość matki,ojca i rodzeństwa do chorego „krewniaka”, którego początkowo nawet matka w łonie nie znosiła. Faszerowała się lekami, a przy okazji i swoje nienarodzone dziecię. Może to spowodowało późniejsze zachowanie i odniesienie dziecka do matki i całej swojej licznej rodziny. To piąte dziecko w rodzinie Harriet i Dawida zaważyło na spójności rodzinnej. Liczni krewni-dalsi i całkiem bliscy- na każde święta chętnie zjeżdżali się do pięknego, dużego domu, gdzie gościli nawet po kilkanaście dni nie martwiąc się o nic, byli doskonale zorganizowani. Często wymieniali się całymi rodzinami, aby pozostawać w dobrych kontaktach i poznawać się jak najlepiej. Ale... z chwilą pojawienia się na świecie Bena wszystko powoli zaczęło się zmieniać.
„...biedny Ben, którego nikt nie mógł pokochać. Ona z pewnością nie! Nawet Dawid, ten dobry ojciec, prawie go nie dotykał.”
Czyżby to było tzw ADHD? Zastanawiałyśmy się na spotkaniu, omawiając coraz dziwniejsze i straszniejsze zachowanie Bena i jego krewnych, którzy bali się małego dziecka-karzełka, skrzata, gnoma – jak go postrzegali. Niejednokrotnie nie tylko matka życzyła mu śmierci przy jego wybrykach. Oddając dziecko do specjalnego zakładu, nie mogła tego znieść, własne sumienie jej tego zabroniło, a widząc warunki przetrzymywania chorych- wolała męczyć się z nim w domu niż skazać go na powolną śmierć w tymże zakładzie.
Książka naprowadzała naszą dyskusję na znane nam z sąsiedztwa czy prasy przypadki takich zachowań dzieci i dorosłych, że nie było jej końca. I jakoś nie doszłyśmy do jednoznacznego zdania na temat postępowania rodziców w takich trudnych sytuacjach życiowych. Chyba jak większość po lekturze myśli:” dobrze,że to w książce, a nie w moim życiu”.