Przedostatni dzień stycznia 2013 roku okazał się być środą W mgliste, jakby żywcem wyjęte z angielskiej powieści pod gotyckim szyldem, popołudnie, nasza dyskusyjna załoga spotkała się w klimatycznych podziemiach Galerii pod Tekstem, celem omówienia tryumfalnie podbijającej serca czytelniczek i czytelników, kultowej już, "Cukierni Pod Amorem". Jej autorką jest Małgorzata Gutowska-Adamczyk, nie tylko pisarka, ale również historyk teatru i dziennikarka. Na pewno osoba obdarzona talentem opowiadania, snująca nici przeplatających się wątków na kanwie rodzin Zajezierskich i Cieślaków.
Dyskusja na temat powieści toczyła się przy aromatycznie pachnacych pączkach, polanych lukrem i kawie z odrobiną imbiru i kardamonu, gotowanej na sposób Pięciu Przemian.
Śledząc zawikłane, a jednak z życia wzięte, bliskie czytelnikom, perypetie bohaterów, czuje się klimat tamtych czasów (akcja powieści rozpoczyna się w dziewiętnastym wieku w polskich dworkach szlacheckich i ciągnie się dalej, aż do czasów współczesnych), smak potraw i gorycz ostatniego pożegnania, dźwięk wygranej na fortepianie szopenowskiej nuty.
Książka podobała się zwłaszcza jednej z klubowiczek, która była zachwycona szczegółami z życia hrabiowskiego dworku i rozwijaną ku naszym czasom historią rodów, a co się z tym wiąże, historią miłości, zdrady, bohaterstwa, rozpaczy, nadziei, bólu, wszystkiego tego, co składa się na człowiecze życie.

Kartezjusz twierdził, że "Czytanie dobrych książek jest niczym rozmowa z najwspanialszymi ludźmi minionych czasów" i to zdanie jak ulał pasuje do cyklicznych spotkań w ramach DKK. Tam rozmowa książką się toczy, a jeśli przy okazji powieść należy do tych wytrawnych, uderzających do głowy niczym łyk przedniego tokaju, to czegóż chcieć więcej? Muzyki - dodaje pisząca te słowa, bo książka, muzyka i rozmowa to niemalże kosmiczna triada potrzebna do tego, aby życie, ten krótki jak oddech epizod w dziejach świata, był naznaczony sensem i spełnieniem.