4. 03. 2013 r. na spotkaniu DKK dla młodzieży poznałyśmy krótkie historie dziesięciu osób z różnych części świata. Dzięki Cesarii, Ethanowi, Anli, Madżidowi, Kaisy, Santosha, Gerdy, Piotra, Tani i Aki dowiedzieliśmy się o wielu problemach z jakimi borykają się piętnastolatkowie z różnych krajów.
Cesaria, Kolumbijka zarabiała na życie jako prostytutka. Jej marzeniem było wziąć udział w konkursie i zostać królową samby. Ethan, był Amerykaninem który miał nadwagę. Rodzice ciągle kontrolowali jego posiłki. Miał poczucie, że się go wstydzą i nie akceptują. Anla, Afrykanka, pracowała jako gosposia i miała wyjść za mąż. Męża wybrali dla niej rodzice. Była dziewczyną niezwykle uzdolnioną matematycznie, ale bez szans na sukces. Madżid, Pakistańczyk wbrew swojej woli był przygotowywany do zamachu terrorystycznego. Gdy miał wykonać zadanie w ostatnim momencie zrezygnował. Bo polecenie wujka wydawało mu się idiotyczne. Finka Kaisa, postanowiła odwiedzi
znajomych. Była przerażona ich sposobem życia. Pochodzili z bogatych rodzin, ale żyli ubogo. Razem mieszkali w opuszczonym domu i jedli to co znaleźli lub ukradli. Santosh z Indii był dzieckiem niewolnikiem. Ciężko pracował w tkalni. Niespodziewany los ułatwił jemu i innym dzieciom ucieczkę do lepszego świata. Gerda była Dunką, musiała pogodzić się z losem, gdy dowiedziała się o ślubie matki z przyjaciółką. Piotrek dla zdobycia pieniędzy pozował do zdjęć. Tania żyła w biednej rodzinie z ojcem alkoholikiem na Ukrainie. Marzyła o zdobyciu czarnego pasa na zawodach w karate. Chciała być sławna i bogata, żeby zdobyć pieniądze na operację brata. Aki, to Japończyk, któremu udało się nawiązakontakt z bratem przez Internet.
Autorka w książce podjęła tematy kontrowersyjne. Wszystkie problemy bardzo nas poruszyły. Książkę czyta się szybko bo opowiadania ujęte zostały na kilkunastu stronach. Niektóre historie kończą się w takim momencie, że nie wiadomo co stało się z bohaterem. Czytelnik musi sam sobie dopowiedzieć dalszy ciąg jego losów. Nie zachwycił nas sposób napisania powieści. Książkę czyta się średnio przyjemnie!

Ewa Kubik