W lutym 2013 r. spotkaliśmy się w klubie DKK dla dorosłych w Osiecznicy, aby porozmawiać o książce J. Picoult „Pół życia”.
To najnowsza powieść autorki międzynarodowych bestsellerów. Picoult po mistrzowsku zgłębia naturę rodziny : miłość oraz siłę –i cenę, jaką czasem trzeba za nie zapłacić.
Luke Warren jest badaczem wilków. Pisze o nich, studiuje ich zachowania, a kiedyś nawet z nimi zamieszkał. Pod wieloma względami są mu bliższe niż własna rodzina, z którą właściwie nie ma kontaktu, odkąd żona go rzuciła, a syn Edward wyjechał.
Niespodziewanie Luke zostaje ciężko ranny w wypadku samochodowym, a wraz z nim siostra Edwarda, Cara. Nagle wszystko się zmienia: Edward musi wrócić do domu, który opuścił przed laty, i razem z siostrą podjąć decyzję co do leczenia ojca. Nie ma łatwych odpowiedzi, za to pojawiają się pytania: jakie tajemnice skrywa przed sobą rodzeństwo? Co stoi za pragnieniem, by pozwolić ojcu umrzeć… lub utrzymać go przy życiu za wszelką cenę? Czego życzyłby sobie sam Luke? I przede wszystkim, na ile zapomnieli to, o czym zawsze pamięta wilk: że członkowie stada potrzebują siebie nawzajem, a przetrwanie czasem idzie w parze z ofiarą?
Główny bohater całe życie czuł się rozdarty. Uważał, że stał się mostem pomiędzy światem ludzi i światem zwierząt . Pasował do obu i do żadnego nie należał. Połowa jego serca została z wilkami, a z drugą połową mieszkał z rodziną. Niestety do życia potrzebne jest całe serce.
Jodi Picoult w swojej powieści umieściła fragmenty ze wspomnień Shauna Eblisa, który swoje doświadczenie z wilkami opisał w książce „Żyjący z wilkami”. Shaun i jego żona zaprezentowali autorce swoje watahy i podzielili się wiedzą i doświadczeniem na temat tych niezwykłych zwierząt. Dzięki temu postać Luka jest bardzo rzetelna i wiarygodna.
U Picoult świat wilków i ludzi się przenika, podobno wilk, to odzwierciedlenie człowieka.
Zagłębiając się w fabułę „Połowy życia”, można przeżyć niesamowite chwile z tymi pięknymi , dzikimi zwierzętami. Choć raz chciałoby się móc spojrzeć w oczy wilkowi żyjącemu na wolności, doświadczyć tego, o czym wspominał bohater.
„Pół życia” to nie tylko opowieść o człowieku oddanym wilkom. To także głos w dyskusji na temat kresu ludzkiego życia, na temat transplantologii
Powieść Picoult jest niezwykle prawdziwa oraz bogata w sensie psychologicznym i poznawczym. To historia, która może złamać wam serce, ale od której nie będziecie się mogli oderwać.
Moderator DKK w Osiecznicy
Barbara Przeździęk
To najnowsza powieść autorki międzynarodowych bestsellerów. Picoult po mistrzowsku zgłębia naturę rodziny : miłość oraz siłę –i cenę, jaką czasem trzeba za nie zapłacić.
Luke Warren jest badaczem wilków. Pisze o nich, studiuje ich zachowania, a kiedyś nawet z nimi zamieszkał. Pod wieloma względami są mu bliższe niż własna rodzina, z którą właściwie nie ma kontaktu, odkąd żona go rzuciła, a syn Edward wyjechał.
Niespodziewanie Luke zostaje ciężko ranny w wypadku samochodowym, a wraz z nim siostra Edwarda, Cara. Nagle wszystko się zmienia: Edward musi wrócić do domu, który opuścił przed laty, i razem z siostrą podjąć decyzję co do leczenia ojca. Nie ma łatwych odpowiedzi, za to pojawiają się pytania: jakie tajemnice skrywa przed sobą rodzeństwo? Co stoi za pragnieniem, by pozwolić ojcu umrzeć… lub utrzymać go przy życiu za wszelką cenę? Czego życzyłby sobie sam Luke? I przede wszystkim, na ile zapomnieli to, o czym zawsze pamięta wilk: że członkowie stada potrzebują siebie nawzajem, a przetrwanie czasem idzie w parze z ofiarą?
Główny bohater całe życie czuł się rozdarty. Uważał, że stał się mostem pomiędzy światem ludzi i światem zwierząt . Pasował do obu i do żadnego nie należał. Połowa jego serca została z wilkami, a z drugą połową mieszkał z rodziną. Niestety do życia potrzebne jest całe serce.
Jodi Picoult w swojej powieści umieściła fragmenty ze wspomnień Shauna Eblisa, który swoje doświadczenie z wilkami opisał w książce „Żyjący z wilkami”. Shaun i jego żona zaprezentowali autorce swoje watahy i podzielili się wiedzą i doświadczeniem na temat tych niezwykłych zwierząt. Dzięki temu postać Luka jest bardzo rzetelna i wiarygodna.
U Picoult świat wilków i ludzi się przenika, podobno wilk, to odzwierciedlenie człowieka.
Zagłębiając się w fabułę „Połowy życia”, można przeżyć niesamowite chwile z tymi pięknymi , dzikimi zwierzętami. Choć raz chciałoby się móc spojrzeć w oczy wilkowi żyjącemu na wolności, doświadczyć tego, o czym wspominał bohater.
„Pół życia” to nie tylko opowieść o człowieku oddanym wilkom. To także głos w dyskusji na temat kresu ludzkiego życia, na temat transplantologii
Powieść Picoult jest niezwykle prawdziwa oraz bogata w sensie psychologicznym i poznawczym. To historia, która może złamać wam serce, ale od której nie będziecie się mogli oderwać.
Moderator DKK w Osiecznicy
Barbara Przeździęk
68 45 32 600 , fax: 68 45 32 603
65-077 Zielona Góra , al. Wojska Polskiego 9
