„MADAME”Antoni Libera
„Madame” Antoniego Libery to ironiczny portret artysty z czasów młodości, dojrzewającego w peerelowskiej rzeczywistości schyłku lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.
Po przeczytaniu kilku pierwszych stron, stopniowo wchodzimy w piękny świat narratora, którym jest młody, dojrzewający uczeń warszawskiej szkoły średniej.
Chłopak zauroczony jest starszą od niego, piękną, tajemniczą kobietą, która uczy go języka francuskiego. To powoduje, że stara się jej za wszelką cenę przypodobać. Wytrwale uczy się języka, uczestniczy w wielu akademiach, próbuje aranżować spotkania.
Z pozoru prosta fabuła, osadzona w realiach PRL-u, zawiera jednak wiele wątków i dygresji.Tytułową Madame poznajemy w kilku odsłonach i to jest duży walor tej książki.
Jest to opowieść o potrzebie marzenia, o wierze w siłę Słowa i o naturze mitu, a także rozrachunek z epoką peerelu.
Na uwagę zasługuje styl - nieco wyrafinowany, a zarazem łatwo przyswajalny dla czytelnika. Nie można oderwać się od czytania.
„Madame” Antoniego Libery to ironiczny portret artysty z czasów młodości, dojrzewającego w peerelowskiej rzeczywistości schyłku lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.
Po przeczytaniu kilku pierwszych stron, stopniowo wchodzimy w piękny świat narratora, którym jest młody, dojrzewający uczeń warszawskiej szkoły średniej.
Chłopak zauroczony jest starszą od niego, piękną, tajemniczą kobietą, która uczy go języka francuskiego. To powoduje, że stara się jej za wszelką cenę przypodobać. Wytrwale uczy się języka, uczestniczy w wielu akademiach, próbuje aranżować spotkania.
Z pozoru prosta fabuła, osadzona w realiach PRL-u, zawiera jednak wiele wątków i dygresji.Tytułową Madame poznajemy w kilku odsłonach i to jest duży walor tej książki.
Jest to opowieść o potrzebie marzenia, o wierze w siłę Słowa i o naturze mitu, a także rozrachunek z epoką peerelu.
Na uwagę zasługuje styl - nieco wyrafinowany, a zarazem łatwo przyswajalny dla czytelnika. Nie można oderwać się od czytania.
„CUKIERNIA POD AMOREM ZAJEZIERSCY”Małgorzata Gutowska-Adamczyk
Zajezierscy to pierwsza część trzytomowej sagi o Gutowie. Podczas wykopalisk na rynku w Gutowie archeolodzy dokonują niezwykłego odkrycia.
Autorka opisuje losy kilku pokoleń kobiet (i ich mężczyzn) w malowniczej scenerii dziewiętnastowiecznych dworków oraz współczesnej prowincji. Znakomicie oddaje koloryt epoki, zagłębiając się w niepowtarzalną atmosferę mazowieckiego miasteczka, dworków szlacheckich, balów, folwarków, panien służących, hrabiowskich dziedziców, umizgów, nieszczęśliwych miłości, czyli wszystkiego co składa się na realia życia codziennego, jak i przełomowych wydarzeń historycznych. Dzieje rodu Zajezierskich przeplata całkiem współczesną historią właścicieli cukierni. Wydaje się, że ich losy są splecione z Zajezierskimi w bardzo niewielkim stopniu.
Akcja jest frapująca, ale wcale nie gna na łeb, na szyję. Cały urok powieści polega na tym, że możemy nieśpiesznie smakować klimat dawnych lat. Dziewiętnastowieczne koligacje, zajęcia dnia codziennego, pożycie małżeńskie ludzi szlachetnie urodzonych - wszystko to przedstawione w doskonałym tonie, z dużą znajomości psychiki zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Język jest prosty, ale nie prostacki, oddaje klimat, a autorka zręcznie uniknęła zbyt dużego nagromadzenia archaizmów. Jest ich naprawdę niewiele, ot, akurat tyle, żeby czytelnik mógł się rozsmakować w klimacie tamtych dni.
„Cukiernia Pod Amorem” to też pochwała małych miasteczek. Pięknie zarysowane stosunki międzyludzkie, wzajemna znajomość, codzienne kontakty z tymi samymi ludźmi, brak tłoku ipośpiechu.
Zajezierscy to pierwsza część trzytomowej sagi o Gutowie. Podczas wykopalisk na rynku w Gutowie archeolodzy dokonują niezwykłego odkrycia.
Autorka opisuje losy kilku pokoleń kobiet (i ich mężczyzn) w malowniczej scenerii dziewiętnastowiecznych dworków oraz współczesnej prowincji. Znakomicie oddaje koloryt epoki, zagłębiając się w niepowtarzalną atmosferę mazowieckiego miasteczka, dworków szlacheckich, balów, folwarków, panien służących, hrabiowskich dziedziców, umizgów, nieszczęśliwych miłości, czyli wszystkiego co składa się na realia życia codziennego, jak i przełomowych wydarzeń historycznych. Dzieje rodu Zajezierskich przeplata całkiem współczesną historią właścicieli cukierni. Wydaje się, że ich losy są splecione z Zajezierskimi w bardzo niewielkim stopniu.
Akcja jest frapująca, ale wcale nie gna na łeb, na szyję. Cały urok powieści polega na tym, że możemy nieśpiesznie smakować klimat dawnych lat. Dziewiętnastowieczne koligacje, zajęcia dnia codziennego, pożycie małżeńskie ludzi szlachetnie urodzonych - wszystko to przedstawione w doskonałym tonie, z dużą znajomości psychiki zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Język jest prosty, ale nie prostacki, oddaje klimat, a autorka zręcznie uniknęła zbyt dużego nagromadzenia archaizmów. Jest ich naprawdę niewiele, ot, akurat tyle, żeby czytelnik mógł się rozsmakować w klimacie tamtych dni.
„Cukiernia Pod Amorem” to też pochwała małych miasteczek. Pięknie zarysowane stosunki międzyludzkie, wzajemna znajomość, codzienne kontakty z tymi samymi ludźmi, brak tłoku ipośpiechu.
„CUKIERNIA POD AMOREM CIEŚLAKOWIE”Małgorzata Gutowska-Adamczyk
W drugim tomie bestsellerowej sagi Cukiernia Pod Amorem autorka przedstawia dalsze losy rodu Zajezierskich
Po raz kolejny spotykamy się z mieszkańcami Gutowa i Zajezierzyc - zarówno współczesnymi, jak i tymi sprzed stu lat.
Przełom wieków to koniec pewnej epoki, odchodzi pokolenie pamiętające czasy przed powstaniem styczniowym, młodzi wyrywają się w świat, a my śledząc ich losy wędrujemy razem z nimi po Chicago i Nowym Jorku, aby w czasie pierwszej wojny światowej dotrzeć do Francji i do wyzwolonej Polski. Poznajemy artystyczne środowisko przedwojennych teatrów i kabaretów Warszawy czy wreszcie przebywamy w ogarniętym wojną Płocku. Bohaterom tej części przyszło żyć w bardzo ciekawych, ale i ciężkich czasach – I wojna światowa, odzyskanie niepodległości, strach przed rewolucją bolszewicką, wielki kryzys, obawa przed rosnącym w siłę Hitlerem to tylko niektóre z wydarzeń, w których uczestniczą.
Na scenę wkracza również tytułowa rodzina Cieślaków. Poznajemy barwny półświatek złodziejaszków z warszawskiego Powiśla.
We współczesnym Gutowie nadal staramy się poznać zagadkę zaginionego pierścienia, jednak zamiast wyjaśnienia tajemnicy wikłamy się w kolejne intrygi.
Podobnie jak w pierwszej części, i tutaj dialogów jest niewiele, autorka snuje swoją gawędę w bardzo plastyczny sposób, tak że czytając całkowicie wsiąkamy w powieściową rzeczywistość, a to, co tu i teraz przestaje się liczyć.
Po raz kolejny spotykamy się z mieszkańcami Gutowa i Zajezierzyc - zarówno współczesnymi, jak i tymi sprzed stu lat.
Przełom wieków to koniec pewnej epoki, odchodzi pokolenie pamiętające czasy przed powstaniem styczniowym, młodzi wyrywają się w świat, a my śledząc ich losy wędrujemy razem z nimi po Chicago i Nowym Jorku, aby w czasie pierwszej wojny światowej dotrzeć do Francji i do wyzwolonej Polski. Poznajemy artystyczne środowisko przedwojennych teatrów i kabaretów Warszawy czy wreszcie przebywamy w ogarniętym wojną Płocku. Bohaterom tej części przyszło żyć w bardzo ciekawych, ale i ciężkich czasach – I wojna światowa, odzyskanie niepodległości, strach przed rewolucją bolszewicką, wielki kryzys, obawa przed rosnącym w siłę Hitlerem to tylko niektóre z wydarzeń, w których uczestniczą.
Na scenę wkracza również tytułowa rodzina Cieślaków. Poznajemy barwny półświatek złodziejaszków z warszawskiego Powiśla.
We współczesnym Gutowie nadal staramy się poznać zagadkę zaginionego pierścienia, jednak zamiast wyjaśnienia tajemnicy wikłamy się w kolejne intrygi.
Podobnie jak w pierwszej części, i tutaj dialogów jest niewiele, autorka snuje swoją gawędę w bardzo plastyczny sposób, tak że czytając całkowicie wsiąkamy w powieściową rzeczywistość, a to, co tu i teraz przestaje się liczyć.
„CUKIERNIA POD AMOREM HRYCIOWIE”Małgorzata Gutowska-Adamczyk
W trzeciej części bestsellerowej sagi „Cukiernia Pod Amorem”chcemy poznać rozwiązanie tajemnicy pierścienia (kim była tajemnicza kobieta i w jaki sposób weszła w posiadanie klejnotu?), zastanawiamy się, jak zakończy się romans Waldemara Hrycia, czy Celina wyzdrowieje i czy spotka się ze swoim ukochanym z młodości... Autorka wystawia naszą cierpliwość na ogromną próbę, a po zakończeniu lektury pozostał pewien niedosyt.
"Hryciowie" świetnie wpisują się w konwencję zapoczątkowaną przez "Zajezierskich". Tu również jak w poprzednich tomach jest minimum dialogu, narracja przywodzi na myśl pamiętniki, a wydarzenia polityczne są ważne o tyle, o ile wpływają bezpośrednio na losy bohaterów powieści.
Wraz z nimi przeżywamy trudy wojennej zawieruchy, dramatyczną podróż po okupowanej Europie, bierzemy udział w walkach partyzanckich, jesteśmy świadkami eksterminacji narodu żydowskiego.
Po wojnie śledzimy trudy życia codziennego w ponurej rzeczywistości PRL-u czy wreszcie doświadczamy wynaturzeń, jakie fundowała krajowi powojenna władza.
Autorka kreśli tło polityczno-społeczno-obyczajowe, ale jest to tylko tło - najważniejsi są ludzie z ich celami, marzeniami, radościami i problemami. W tej części, tak jak w poprzednich, przeplatają się ze sobą miłość i pasja, szczęście i cierpienie, wielkie namiętności i rodzinne intrygi.
Proza Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk jest jak opisywany przez nią rożek z ciasta francuskiego: wielowarstwowa, po kobiecemu krucha i delikatna, finezyjna, pełna najlepszego literackiego smaku. A w środku niczym nadzienie kryje się polska historia dawna i współczesna, nierozerwalnie ze sobą splecione.
MAREK ŁAWRYNOWICZ, pisarz, autor słuchowisk radiowych, scenarzysta filmowy i poeta
„I wciąż ją kocham” Nicholas Sparks
Dzieciństwo Johna Tyree nie należało do łatwych. Gdy okazało się, że świat nie stanie przed nim otworem, zaś szanse na uzyskanie wyższego wykształcenia są właściwie żadne, swoją przyszłość zobaczył w szeregach armii Stanów Zjednoczonych.
Już jako żołnierz, będąc na przepustce, spotyka przypadkiem piękną Savannah Lee Curtis, dziewczynę swoich marzeń. Miłość, która łączy tych dwoje rozkwita nawet na przekór okolicznościom.
Dziewczyna obiecuje czekać na ukochanego, póki nie minie okres jego służby. Wydarzenia z jedenastego września, które wstrząsnęły światem, wstrząsną również ich życiem. John musi wybrać między uczuciem do dziewczyny i wiernością ojczyźnie. Pewnego dnia otrzymuje pożegnalny list od Savannach, w którym dziewczyna informuje go, że zakochała się w kimś innym. Gdy John wraca do domu, okazuje się, że miłość zmusi go do podjęcia najtrudniejszej decyzji w życiu.
Już jako żołnierz, będąc na przepustce, spotyka przypadkiem piękną Savannah Lee Curtis, dziewczynę swoich marzeń. Miłość, która łączy tych dwoje rozkwita nawet na przekór okolicznościom.
Dziewczyna obiecuje czekać na ukochanego, póki nie minie okres jego służby. Wydarzenia z jedenastego września, które wstrząsnęły światem, wstrząsną również ich życiem. John musi wybrać między uczuciem do dziewczyny i wiernością ojczyźnie. Pewnego dnia otrzymuje pożegnalny list od Savannach, w którym dziewczyna informuje go, że zakochała się w kimś innym. Gdy John wraca do domu, okazuje się, że miłość zmusi go do podjęcia najtrudniejszej decyzji w życiu.
„Pierwszy dzień reszty życia”Jurij Drużnikow
Ostatnia powieść wybitnego rosyjskiego pisarza mieszkającego na stałe w USA, opublikowana zaledwie miesiąc przed jego śmiercią.
Co łączy kuwejckiego szejka, młodziutką kochankę Stalina, żonę amerykańskiego milionera i rosyjskiego szpiega w USA?
Rok 1945. Józef Stalin, dla upamiętnienia własnych zasług, postanawia nadać sobie tytuł generalissimusa. Zleca wykonanie orderu, Gwiazdy Generalissimusa. Bogato inkrustowane odznaczenie staje się obiektem pożądania wielu osób. W ciągu sześćdziesięciu lat wielokrotnie przechodzi z rąk do rąk, komplikując losy swoich kolejnych właścicieli, przyczyniając się do szeregu nieszczęść.
Czy w 2005 roku jest jeszcze sens go szukać? W moskiewskich archiwach Autor odkrywa nowe informacje dotyczące Gwiazdy Generalissimusa.
„Pierwszy dzień reszty życia” to powieść sensacyjno-obyczajowa o absurdach życia w dzisiejszej Rosji i w Stanach Zjednoczonych, o sięgających współczesności mackach stalinizmu.
Powieść łączy w sobie co najmniej kilka wątków fabularnych: sensacyjno-szpiegowski, polityczny, historyczny, łotrzykowski, autotematyczny; można by też ją też nazwać satyrycznym pamfletem, farsą lub rosyjsko-amerykańskim love story. Jest w niej również obecny dyskurs filozoficzny: rozważania o sensie ludzkiej egzystencji, spór Szatana z Bogiem o dusze ludzkie.
Co łączy kuwejckiego szejka, młodziutką kochankę Stalina, żonę amerykańskiego milionera i rosyjskiego szpiega w USA?
Rok 1945. Józef Stalin, dla upamiętnienia własnych zasług, postanawia nadać sobie tytuł generalissimusa. Zleca wykonanie orderu, Gwiazdy Generalissimusa. Bogato inkrustowane odznaczenie staje się obiektem pożądania wielu osób. W ciągu sześćdziesięciu lat wielokrotnie przechodzi z rąk do rąk, komplikując losy swoich kolejnych właścicieli, przyczyniając się do szeregu nieszczęść.
Czy w 2005 roku jest jeszcze sens go szukać? W moskiewskich archiwach Autor odkrywa nowe informacje dotyczące Gwiazdy Generalissimusa.
„Pierwszy dzień reszty życia” to powieść sensacyjno-obyczajowa o absurdach życia w dzisiejszej Rosji i w Stanach Zjednoczonych, o sięgających współczesności mackach stalinizmu.
Powieść łączy w sobie co najmniej kilka wątków fabularnych: sensacyjno-szpiegowski, polityczny, historyczny, łotrzykowski, autotematyczny; można by też ją też nazwać satyrycznym pamfletem, farsą lub rosyjsko-amerykańskim love story. Jest w niej również obecny dyskurs filozoficzny: rozważania o sensie ludzkiej egzystencji, spór Szatana z Bogiem o dusze ludzkie.
„Magiczny krąg” Tom 1 - "Mroczny sekret"LibbaBray
Koniec XIX wieku. Szesnastoletnia Gemma Doyle mieszka z rodzicami w Indiach. Pewnego dnia jej matka zostaje zamordowana na ulicy w tajemniczych okolicznościach. Gemma wraz z ojcem wraca do Anglii, gdzie zostaje wysłana do Akademii Spence.
W nowej szkole czuje się samotna i nieszczęśliwa. Postrzegana jest jako osoba co najmniej dziwna, ponieważ ma jedną nietypową cechę. Od dnia swoich szesnastych urodzin ma wizje przyszłości, które zawsze się spełniają. I to właśnie te wizje sprawią, że połączy ją niezwykła przyjaźń z trzema uczennicami szkoły.
Jest jednak jeszcze jedna osoba u boku Gemmy. To tajemniczy chłopak, który podąża za nią od czasu wyjazdu z Indii. Na dodatek twierdzi, że ma ją chronić przed siłami zła.
W Spence Gemma odkrywa swoje nowe umiejętności, wchodzi do innego świata oraz poznaje historię swojej matki i jej powiązań z organizacją o nazwie Zakon.
„Mroczny sekret” to pierwsza część trylogii „Magiczny krąg” LibbyBray. Autorka przenosi nas w dwa różne światy. Pierwszy to mroczny Londyn końca XIX wieku, z wszystkimi jego urokami i niebezpieczeństwami. Drugi, dużo bardziej pociągający, to świat naszej duszy, myśli i marzeń. Po przekroczeniu granicy Gemma musi pokonać własne lęki i obawy, czasami puścić wodze fantazji.
Cztery przyjaciółki odkrywają ścieżki własnej kobiecości i moc, jaka drzemie w każdej z nich. A także, że być kobietą to niełatwa sztuka, zwłaszcza w dziewiętnastym stuleciu. Kobiety bowiem postrzegane są jako naiwne i delikatne, niepotrafiące myśleć logicznie. Stworzone jedynie po to, by ładnie wyglądać, prowadzić dom i zachwycać gości organizowanymi balami i herbatkami.
Wbita w ramy manier nieokiełznana Gemma nieraz narobi sobie kłopotów w realnym świecie, ale te same cechy dadzą jej odwagę, by walczyć o przetrwanie Międzyświata, w którym może wreszcie być sobą.
Wędrując z Gemmą i jej przyjaciółkami po zakamarkach duszy, odkrywamy nasze własne marzenia, zdolności, moce. Tkwiące w nas piękno, dobro i zło. Pokonujemy strach, obawy przed zrobieniem czegoś, czego pragniemy.
W nowej szkole czuje się samotna i nieszczęśliwa. Postrzegana jest jako osoba co najmniej dziwna, ponieważ ma jedną nietypową cechę. Od dnia swoich szesnastych urodzin ma wizje przyszłości, które zawsze się spełniają. I to właśnie te wizje sprawią, że połączy ją niezwykła przyjaźń z trzema uczennicami szkoły.
Jest jednak jeszcze jedna osoba u boku Gemmy. To tajemniczy chłopak, który podąża za nią od czasu wyjazdu z Indii. Na dodatek twierdzi, że ma ją chronić przed siłami zła.
W Spence Gemma odkrywa swoje nowe umiejętności, wchodzi do innego świata oraz poznaje historię swojej matki i jej powiązań z organizacją o nazwie Zakon.
„Mroczny sekret” to pierwsza część trylogii „Magiczny krąg” LibbyBray. Autorka przenosi nas w dwa różne światy. Pierwszy to mroczny Londyn końca XIX wieku, z wszystkimi jego urokami i niebezpieczeństwami. Drugi, dużo bardziej pociągający, to świat naszej duszy, myśli i marzeń. Po przekroczeniu granicy Gemma musi pokonać własne lęki i obawy, czasami puścić wodze fantazji.
Cztery przyjaciółki odkrywają ścieżki własnej kobiecości i moc, jaka drzemie w każdej z nich. A także, że być kobietą to niełatwa sztuka, zwłaszcza w dziewiętnastym stuleciu. Kobiety bowiem postrzegane są jako naiwne i delikatne, niepotrafiące myśleć logicznie. Stworzone jedynie po to, by ładnie wyglądać, prowadzić dom i zachwycać gości organizowanymi balami i herbatkami.
Wbita w ramy manier nieokiełznana Gemma nieraz narobi sobie kłopotów w realnym świecie, ale te same cechy dadzą jej odwagę, by walczyć o przetrwanie Międzyświata, w którym może wreszcie być sobą.
Wędrując z Gemmą i jej przyjaciółkami po zakamarkach duszy, odkrywamy nasze własne marzenia, zdolności, moce. Tkwiące w nas piękno, dobro i zło. Pokonujemy strach, obawy przed zrobieniem czegoś, czego pragniemy.
„Magiczny krąg”Tom 2 - "Zbuntowane anioły"LibbaBray
"Zbuntowane anioły” to kontynuacja losów Gemmy, głównej bohaterki „Mrocznego sekretu”. Pełna fascynujących intryg i tajemnic, przeplatana problemami z jej życia towarzyskiego opowieść, świetnie odkrywa przed czytelnikiem zakamarki codzienności epoki wiktoriańskiej. Kartki tego dzieła szeleszczą niczym fałdy wytwornych sukien, żywcem wziętych z balu, na którym pojawić się wypada.
W tej częściGemma Doyle wyjeżdża razem z przyjaciółkami na ferie zimowe do Londynu, gdzie chodzi na wystawne przyjęcia i flirtuje z przystojnym młodzieńcem. Jednakże w sielankowej, romantycznej scenerii tkwi cierń. Gemma musi odnaleźć Świątynię w Międzyświecie i zmierzyć się z złem, powinna też poskromić magię, zanim ktoś wykorzysta ją do niecnych celów. Spotykają tam też przyjaciółkę , która bardzo chce z powrotem do nich dołączyć. W wizjach Gemmie ukazują się trzy dziewczyny w bieli, którym przydarzyło się coś przerażającego...
Powieść uwodzi mnogością wiktoriańskich smaczków na tle pełnego cieni i świateł Londynu w roku 1895, gdzie wielka piękność niespodziewanie może się okazać zbuntowanym aniołem.
W tej częściGemma Doyle wyjeżdża razem z przyjaciółkami na ferie zimowe do Londynu, gdzie chodzi na wystawne przyjęcia i flirtuje z przystojnym młodzieńcem. Jednakże w sielankowej, romantycznej scenerii tkwi cierń. Gemma musi odnaleźć Świątynię w Międzyświecie i zmierzyć się z złem, powinna też poskromić magię, zanim ktoś wykorzysta ją do niecnych celów. Spotykają tam też przyjaciółkę , która bardzo chce z powrotem do nich dołączyć. W wizjach Gemmie ukazują się trzy dziewczyny w bieli, którym przydarzyło się coś przerażającego...
Powieść uwodzi mnogością wiktoriańskich smaczków na tle pełnego cieni i świateł Londynu w roku 1895, gdzie wielka piękność niespodziewanie może się okazać zbuntowanym aniołem.
„Magiczny krąg” Tom 3 - "Studnia wieczności"LibbaBray
Upłynął już prawie rok od przybycia Gemmy Doyle do Akademii Spence. Wiele się w tym czasie wydarzyło. Dziewczyna sądziła, że pokonanie Kirke to koniec kłopotów.
Miała nadzieję, że będzie mogła zająć się już tylko przygotowaniami do debiutu na londyńskich salonach.
Niestety kolejne zdarzenia przekreślają jej plany. Gemma ma teraz poważne powody do obaw o swoje zdolności magiczne. Nie dają jej spokoju tajemnicze wizje. Kim jest dama w lawendowej sukni? Co oznacza Drzewo Wszystkich Dusz? Gdzie zniknął Kartik?
To tylko niektóre z pytań, na które nie zna odpowiedzi. W poszukiwaniu przeznaczenia nie może sobie pozwolić na błędne decyzje – musi przecież chronić świat i najbliższych.
Miała nadzieję, że będzie mogła zająć się już tylko przygotowaniami do debiutu na londyńskich salonach.
Niestety kolejne zdarzenia przekreślają jej plany. Gemma ma teraz poważne powody do obaw o swoje zdolności magiczne. Nie dają jej spokoju tajemnicze wizje. Kim jest dama w lawendowej sukni? Co oznacza Drzewo Wszystkich Dusz? Gdzie zniknął Kartik?
To tylko niektóre z pytań, na które nie zna odpowiedzi. W poszukiwaniu przeznaczenia nie może sobie pozwolić na błędne decyzje – musi przecież chronić świat i najbliższych.
„Alibi na szczęście” Anna Ficner-Ogonowska
Daj się porwać tej pięknej historii o miłości, przed którą nie da się uciec.
Przestań się spieszyć i pomyśl o tym, co w życiu najważniejsze.
Hania, główna bohaterka, straciła wszystko. Jej życie zatrzymało się pewnego sierpniowego dnia. Przestała marzyć, a jedyne plany to te, które układa dla swoich uczniów.
Kiedy na jej drodze staje Mikołaj, Hania boi się zaangażować, ale on walczy o miłość za nich dwoje. Pomaga mu w tym jej przyjaciółka Dominika, której energia i poczucie humoru rozsadziły niejedno męskie serce. Jest też pani Irenka: prawdziwa skarbnica ciepła i mądrości - po prostu anioł stróż. To w jej nadmorskim domu, gdzie na parapecie dojrzewają pomidory, a kuchnia pachnie szarlotką i sokiem malinowym, Hania odnajduje utracony spokój, odzyskuje wiarę w miłość i daje sobie wreszcie prawo do bycia szczęśliwą.
To pełna nadziei opowieść o tym, że nic nie zamyka nam drogi do szczęścia. Bo szansa na nowe życie jest zawsze i tylko od nas zależy, czy zechcemy ją wykorzystać.
„Mądra, pięknie napisana, przesiąknięta głębokimi uczuciami historia przyjaźni i niespodziewanej, nieoczekiwanej miłości. Książka, o której długo nie można za¬pomnieć. Opowieść o przeznaczeniu zasłuchanym w szum morza...”
Danuta Stenka
Przestań się spieszyć i pomyśl o tym, co w życiu najważniejsze.
Hania, główna bohaterka, straciła wszystko. Jej życie zatrzymało się pewnego sierpniowego dnia. Przestała marzyć, a jedyne plany to te, które układa dla swoich uczniów.
Kiedy na jej drodze staje Mikołaj, Hania boi się zaangażować, ale on walczy o miłość za nich dwoje. Pomaga mu w tym jej przyjaciółka Dominika, której energia i poczucie humoru rozsadziły niejedno męskie serce. Jest też pani Irenka: prawdziwa skarbnica ciepła i mądrości - po prostu anioł stróż. To w jej nadmorskim domu, gdzie na parapecie dojrzewają pomidory, a kuchnia pachnie szarlotką i sokiem malinowym, Hania odnajduje utracony spokój, odzyskuje wiarę w miłość i daje sobie wreszcie prawo do bycia szczęśliwą.
To pełna nadziei opowieść o tym, że nic nie zamyka nam drogi do szczęścia. Bo szansa na nowe życie jest zawsze i tylko od nas zależy, czy zechcemy ją wykorzystać.
„Mądra, pięknie napisana, przesiąknięta głębokimi uczuciami historia przyjaźni i niespodziewanej, nieoczekiwanej miłości. Książka, o której długo nie można za¬pomnieć. Opowieść o przeznaczeniu zasłuchanym w szum morza...”
Danuta Stenka
„W jednej osobie” John Irving
Czym jest „normalność”? Czy umiemy dać odpowiedź na to pytanie? I czy warto?
John Irving jest niekwestionowanym mistrzem wyciągania na światło dzienne wszystkich skrajnych uczuć, i to tylko za pomocą słów. "W jednej osobie" należy do tych powieści, które z każdego z Was wydobędą pokłady myśli i odczuć, o jakich może dawno już zapomnieliście.
Opowieść Billy’ego Abbotta rozpoczyna się od fascynacji, którą kultywować będzie do końca życia. Miłości do książek, ale także do panny Frost, miejscowej bibliotekarki, która sprawiła, że młody Billy zapragnął przede wszystkim dwóch rzeczy - zostać pisarzem i uprawiać z nią seks (niekoniecznie w tej kolejności).
Dorosły już Abbott przedstawia nam najważniejsze wydarzenia swojego życia, rodzące się fantazje literackie i seksualne, które ukazuje w świetle małomiasteczkowej mentalności reprezentowanej przez żeńską część jego rodziny. To w męskiej linii rozwija się niekonwencjonalność i pociąg do tego, co inne, ale dopiero Billy pokazuje siłę, której zabrakło jego wujowi czy dziadkowi.
"W jednej osobie" nie jest wyłącznie historią biseksualnego pisarza, ale także opowieścią o sile i uporze w dążeniu do osiągnięcia celu.
Powieść Irvinga to genialna kombinacja humoru i tragizmu. I nic dziwnego, że autor ważnym jej elementem uczynił scenę teatralną, a także dramaty Shakespeare’a, które odgrywają ogromną rolę w życiu Billy’ego.
„W jednej osobie” to intymny portret pisarza biseksualisty, który wbrew utartej konwencji woli podążać wybraną drogą. To rzecz o pożądaniu, tajemnicy i poszukiwaniu własnego „ja”, z łyżką dziegciu alienacji, niespełnionej miłości i bólu dojrzewania, kiedy jest się „innym”.
John Irving jest niekwestionowanym mistrzem wyciągania na światło dzienne wszystkich skrajnych uczuć, i to tylko za pomocą słów. "W jednej osobie" należy do tych powieści, które z każdego z Was wydobędą pokłady myśli i odczuć, o jakich może dawno już zapomnieliście.
Opowieść Billy’ego Abbotta rozpoczyna się od fascynacji, którą kultywować będzie do końca życia. Miłości do książek, ale także do panny Frost, miejscowej bibliotekarki, która sprawiła, że młody Billy zapragnął przede wszystkim dwóch rzeczy - zostać pisarzem i uprawiać z nią seks (niekoniecznie w tej kolejności).
Dorosły już Abbott przedstawia nam najważniejsze wydarzenia swojego życia, rodzące się fantazje literackie i seksualne, które ukazuje w świetle małomiasteczkowej mentalności reprezentowanej przez żeńską część jego rodziny. To w męskiej linii rozwija się niekonwencjonalność i pociąg do tego, co inne, ale dopiero Billy pokazuje siłę, której zabrakło jego wujowi czy dziadkowi.
"W jednej osobie" nie jest wyłącznie historią biseksualnego pisarza, ale także opowieścią o sile i uporze w dążeniu do osiągnięcia celu.
Powieść Irvinga to genialna kombinacja humoru i tragizmu. I nic dziwnego, że autor ważnym jej elementem uczynił scenę teatralną, a także dramaty Shakespeare’a, które odgrywają ogromną rolę w życiu Billy’ego.
„W jednej osobie” to intymny portret pisarza biseksualisty, który wbrew utartej konwencji woli podążać wybraną drogą. To rzecz o pożądaniu, tajemnicy i poszukiwaniu własnego „ja”, z łyżką dziegciu alienacji, niespełnionej miłości i bólu dojrzewania, kiedy jest się „innym”.
„Pamiętne lato”Lesley Lokko
Fascynująca opowieść o losach trzech kobiet, pochodzących z różnych środowisk, których losy splatająsię ze sobą. Każda z nich wychodzi za mąż za świetnie sytuowanych braci Keelerów.
Rodzina Keelerów ma wszystko – prestiż, pieniądze, wysoką pozycję społeczną i tajemnicę, która zburzy jej starannie budowany wizerunek. Bystry obserwator już dawno mógł zauważyć dziwną niechęć, jaką dwóch starszych braci żywiło do najmłodszego, ale jej przyczyny pozostawały nieodgadnione. Domyślano się jedynie, że ma to związek z przeszłością ich matki, słynnej adwokat Diany Pryce.
Szwagierki oprócz tego, że walczą z teściową, która nie akceptuje żadnej z nich, muszą pokonać swoje demony i odpowiedzieć sobie na pytanie „czy potrafią być szczęśliwe”?
Dlaczego Mady, amerykańska aktorka, wciąż czuje się zagubiona? Czy Julia, Angielka, przestanie mieć kompleksy z powodu robotniczego pochodzenia? Czego obawia się Niela, Somalijka, zdradzona i porzucona przez własną rodzinę? Czy uda się im rozwiązać rodzinną tajemnicę ich mężów?
Autorka tworzy barwny, wielokulturowy obraz społeczno-obyczajowy z wciągającą fabułą, od której ciężko jest się oderwać.
„W krainie ognistego kwiatu”Carla Federico
Fascynujące losy imigrantów nasycone sporą dawką emocji, doprawione płomiennym romansem i ubrane w trzymającą napięcie fabułę.
Rok 1852, Hamburg. Grupka osób wyrusza na podbój nieznanego lądu. Mają nadzieję na lepsze życie w Chile, choć o docelowym kraju wiedzą niewiele. Wśród nich spotkamy żywiołową Elizę oraz wiecznie zamyślonego Korneliusza wraz z rodzinami.
Każdy z uczestników postrzega podróż w innych kategoriach i czego innego spodziewa się po przybyciu na miejsce. Już podczas rejsu rozpoczyna się pełna przygód, wrażeń i wyzwań wyprawa, a potem intrygujące życie na emigracji, w zupełnie innych warunkach niż dotychczas. Surowy klimat, dzika i nieokiełzana przyroda, mała, zamknięta społeczność wrogo nastawiona do obcych, a także zmagania z własnymi słabościami, zazdrością, nienawiścią to zaledwie przedsmak czekających na naszych bohaterów przygód.
Czy w oddalonym zakątku świata znajdą szczęście? Zapraszam do lektury. Interesująca książka! Przede wszystkim interesująca fabuła oscylująca wokół losów imigrantów, którzy musieli odnaleźć się w nowym kraju i jednocześnie skonfrontować swoje wyobrażenia o wyprawie z szarą rzeczywistością. Wciągająca od pierwszych stron opowieść, w której z zainteresowaniem śledzi się perypetie bohaterów, którzy zostali ukazani realistycznie i barwnie. Sporo tu emocji, zarówno nadziei, oczekiwania, namiętności, miłości, jak i frustracji, rozczarowania, smutku czy zawiści.
Napięcie jest dobrze stopniowane a akcja poprowadzona sprawnie i bez dłużyzn. Język jest plastyczny a styl lekki, więc czytanie nie sprawia trudności.
Niewątpliwym plusem tej książki jest fakt, że wydarzenia rozgrywają się w malowniczym, niezwykłym i szalenie poetyckim Chile. „W krainie ognistego kwiatu” to romantyczna saga rodzinna osadzona w realiach XIX-wiecznego świata. Jest to świetne połączenie powieści obyczajowej, romansu i przygody, które zadowoli niejednego czytelnika.
Rok 1852, Hamburg. Grupka osób wyrusza na podbój nieznanego lądu. Mają nadzieję na lepsze życie w Chile, choć o docelowym kraju wiedzą niewiele. Wśród nich spotkamy żywiołową Elizę oraz wiecznie zamyślonego Korneliusza wraz z rodzinami.
Każdy z uczestników postrzega podróż w innych kategoriach i czego innego spodziewa się po przybyciu na miejsce. Już podczas rejsu rozpoczyna się pełna przygód, wrażeń i wyzwań wyprawa, a potem intrygujące życie na emigracji, w zupełnie innych warunkach niż dotychczas. Surowy klimat, dzika i nieokiełzana przyroda, mała, zamknięta społeczność wrogo nastawiona do obcych, a także zmagania z własnymi słabościami, zazdrością, nienawiścią to zaledwie przedsmak czekających na naszych bohaterów przygód.
Czy w oddalonym zakątku świata znajdą szczęście? Zapraszam do lektury. Interesująca książka! Przede wszystkim interesująca fabuła oscylująca wokół losów imigrantów, którzy musieli odnaleźć się w nowym kraju i jednocześnie skonfrontować swoje wyobrażenia o wyprawie z szarą rzeczywistością. Wciągająca od pierwszych stron opowieść, w której z zainteresowaniem śledzi się perypetie bohaterów, którzy zostali ukazani realistycznie i barwnie. Sporo tu emocji, zarówno nadziei, oczekiwania, namiętności, miłości, jak i frustracji, rozczarowania, smutku czy zawiści.
Napięcie jest dobrze stopniowane a akcja poprowadzona sprawnie i bez dłużyzn. Język jest plastyczny a styl lekki, więc czytanie nie sprawia trudności.
Niewątpliwym plusem tej książki jest fakt, że wydarzenia rozgrywają się w malowniczym, niezwykłym i szalenie poetyckim Chile. „W krainie ognistego kwiatu” to romantyczna saga rodzinna osadzona w realiach XIX-wiecznego świata. Jest to świetne połączenie powieści obyczajowej, romansu i przygody, które zadowoli niejednego czytelnika.
„Zbyt wiele szczęścia” Alice Munro
Dziesięć najnowszych opowiadań znakomitej kanadyjskiej pisarki. Dziesięcioro głównych bohaterów (przeważnie bohaterek) i dziesięć historii rozgrywających się w dwudziestowiecznej Kanadzie i dziewiętnastowiecznej Europie.
Niezależnie od tego, czy centralnym wydarzeniem w opowiadaniu jest napad z bronią w ręku czy rywalizacja o względy mężczyzny, wyuzdany rytuał czy potrójne morderstwo, intymna i wyciszona proza Alice Munro sprawia, że czytelnik czuje się, jakby dopuszczano go do najgłębiej skrywanych rodzinnych tajemnic.
Dziesięć różnych historii o ludziach, ich niełatwym życiu, małych tragediach i radościach. Przemoc, uprzedmiotowienie, brak pracy. Munro doskonale potrafi ukazać targające bohaterami rozterki, wewnętrzne dylematy i przeżywane w środku emocje. Po mistrzowsku kreśli każdą postać i ze szczegółami przedstawia sytuacje w jakiej się aktualnie znajduje. Wszystko to napisane niezwykle prostym, lekkim, ale i urzekającym językiem.
Mimo, że są to opowiadania, a więc krótka forma, nie będzie zawiedziony ten, kto lubi złożone historie, wielowątkowość i dużą dozę emocji. Dlatego też, zdecydowanie nie da się przeczytać tych opowieści za jednym razem. Zbyt silnie bowiem działają na czytelnika, aż nadto mocno każą przemyśleć liczne kwestie. Powinno się natomiast czytać je niespiesznie, mając czas na zastanowienie się nad przekazem, jaki płynie z każdej historii.
„Zbyt wiele szczęścia” to książka, która pozostaje na dłużej w pamięci i przez poruszaną tematykę wywołuje rozliczne refleksje o otaczającym świecie i złożonych międzyludzkich zależnościach. Polecam wszystkim ceniącym niebanalne lektury o dogłębnym poznaniu ludzkiej natury i obfitujące w silne emocje.
Niezależnie od tego, czy centralnym wydarzeniem w opowiadaniu jest napad z bronią w ręku czy rywalizacja o względy mężczyzny, wyuzdany rytuał czy potrójne morderstwo, intymna i wyciszona proza Alice Munro sprawia, że czytelnik czuje się, jakby dopuszczano go do najgłębiej skrywanych rodzinnych tajemnic.
Dziesięć różnych historii o ludziach, ich niełatwym życiu, małych tragediach i radościach. Przemoc, uprzedmiotowienie, brak pracy. Munro doskonale potrafi ukazać targające bohaterami rozterki, wewnętrzne dylematy i przeżywane w środku emocje. Po mistrzowsku kreśli każdą postać i ze szczegółami przedstawia sytuacje w jakiej się aktualnie znajduje. Wszystko to napisane niezwykle prostym, lekkim, ale i urzekającym językiem.
Mimo, że są to opowiadania, a więc krótka forma, nie będzie zawiedziony ten, kto lubi złożone historie, wielowątkowość i dużą dozę emocji. Dlatego też, zdecydowanie nie da się przeczytać tych opowieści za jednym razem. Zbyt silnie bowiem działają na czytelnika, aż nadto mocno każą przemyśleć liczne kwestie. Powinno się natomiast czytać je niespiesznie, mając czas na zastanowienie się nad przekazem, jaki płynie z każdej historii.
„Zbyt wiele szczęścia” to książka, która pozostaje na dłużej w pamięci i przez poruszaną tematykę wywołuje rozliczne refleksje o otaczającym świecie i złożonych międzyludzkich zależnościach. Polecam wszystkim ceniącym niebanalne lektury o dogłębnym poznaniu ludzkiej natury i obfitujące w silne emocje.
„Życie prywatne elit Drugiej Rzeczypospolitej” Sławomir Koper
Czasy II Rzeczpospolitej to okres niezwykle barwny w dziejach naszego kraju, a politycy tego okresu byli, jak wszyscy, ludźmi, którzy popełniali błędy i miewali swoje słabości. Celem tej książki jest przedstawienie na tle epoki, życia prywatnego polityków i osób znaczących dla II Rzeczpospolitej. Towarzyszą im ludzie z ich najbliższego kręgu: rodzina, przyjaciele, partnerzy uczuciowi i seksualni. Chociaż życie prywatne bohaterów książki obfitowało w różne zawirowania natury osobistej, autor starał się wydarzenia przedstawić w sposób rzetelny, bez epatowania czytelnika szokującymi informacjami. Nie można było jednak uniknąć pewnych tematów, takich jak upodobanie do alkoholu, problemy rodzinne i uczuciowe, kłopoty finansowe.
Pozycja bardzo wartościowa i pionierska, bo niestety na rynku polskiej książki historycznej brakuje pozycji opisujących prywatne życie elit politycznych Polski po 1918 r. Autor skupił się niestety tylko na kilku postaciach co może pozostawiać pewien niedosyt.
Ważna pozycja dla poznania całości historii odrodzonej po 1918 r. Polski, zwłaszcza że odkłamuje ona wyłącznie cnotliwy obraz twórców niepodległej Polski jaki serwuje nam się na co dzień i pokazuje różne strony tych postaci.
Pozycja bardzo wartościowa i pionierska, bo niestety na rynku polskiej książki historycznej brakuje pozycji opisujących prywatne życie elit politycznych Polski po 1918 r. Autor skupił się niestety tylko na kilku postaciach co może pozostawiać pewien niedosyt.
Ważna pozycja dla poznania całości historii odrodzonej po 1918 r. Polski, zwłaszcza że odkłamuje ona wyłącznie cnotliwy obraz twórców niepodległej Polski jaki serwuje nam się na co dzień i pokazuje różne strony tych postaci.
„Na fejsie z moim synem”Janusz L. Wiśniewski
Nieżyjąca matka, Irena Wiśniewska, pisze z czeluści piekielnych do swojego ukochanego syna Janusza. Pisze na Facebooku, a jej wpisy układają się w intymną, fascynującą opowieść, gdzie rodzinne historie przeplatają się z wywodami o Bogu, nauce, sztuce... Dopiero teraz, na fejsie, mogą powiedzieć sobie wszystko.
„Na fej¬sie z moim synem” jest two¬rem cie¬ka¬wym i bar¬dzo zróż¬ni¬co¬wa¬nym.Ta powieść jest do głębi osobista, czasami nawet za bardzo, intymna, o matce, o kobietach, o sobie. Smu¬tek i radość mie¬sza się tutaj ze sobą, co daje efekt domina, które — jak po prze¬wró¬ce¬niu jed¬nej kostki — porywa i prze¬wraca kolejne strony. W interesujący sposób poru¬sza temat kościoła, reli¬gii i wiary, a także zawiera mnóstwo wciągających opowieści ze świata nauki. Może tylko trochę trudniejszy język i brak dialogów wymaga większego skupienia... ale skupienie się na tych licznych wątkach wciąga w ten cudny świat.
„Na fej¬sie z moim synem” jest two¬rem cie¬ka¬wym i bar¬dzo zróż¬ni¬co¬wa¬nym.Ta powieść jest do głębi osobista, czasami nawet za bardzo, intymna, o matce, o kobietach, o sobie. Smu¬tek i radość mie¬sza się tutaj ze sobą, co daje efekt domina, które — jak po prze¬wró¬ce¬niu jed¬nej kostki — porywa i prze¬wraca kolejne strony. W interesujący sposób poru¬sza temat kościoła, reli¬gii i wiary, a także zawiera mnóstwo wciągających opowieści ze świata nauki. Może tylko trochę trudniejszy język i brak dialogów wymaga większego skupienia... ale skupienie się na tych licznych wątkach wciąga w ten cudny świat.
68 45 32 600 , fax: 68 45 32 603
65-077 Zielona Góra , al. Wojska Polskiego 9
