Sprawozdanie ze spotkania Klubu DKK w Siedlisku w kwietniu 2013 r.
Spotkanie odbyło się w dniu 12 kwietnia , a omawialiśmy książkę Edyty Czepiel pt.” Jasne, błękitne okna”. Żadna z klubowiczek nie oglądała filmu nakręconego na podstawie tej książki, więc miałyśmy o czym dyskutować i myśleć o bohaterkach. Sygita i Beata spotkały się jako małe dziewczynki , pochodziły z różnych „ domów”, polubiły swoją odmienność, miały wspólne cechy: lubiły oranżadę i to tylko czerwoną! Mieszkały na prowincji, opiekowały się zwierzętami, jedna grała na wiolonczeli na imprezach lokalnych, druga uczyła się bardzo dobrze w szkole.
Becia została wzięta aktorką jednego serialu, a Sygita żoną wspólnego kolegi i matką Marysi. Becia zazdrości Sygicie macierzyństwa, niby nie chce być matką i jakby chciała, sama nie może zdecydować, ale gdy rodzi nieżywe dziecko, jest w rozpaczy, obwinia lekarza, męża i wszystkich dookoła. Prawie kradnie dziecko, aby udowodnić Sygicie, że potrafi być dobrą matką, być może także dla osieroconej Marysi. Sygita cierpi męki, jest chora na raka, Becia robi wszystko, aby ulżyć chorej przyjaciółce, nawet pozuje nago do jakichś czasopism dla kasy na leki, zaniedbuje męża, opiekuje się Sygitą. Odwiedza stare kąty z dzieciństwa, jednak mimo swej hardości i przebojowości w świecie show biznesu, jest bardzo sentymentalna.
Ciężko nam się czytało, przeplatały się światy: realny i przeszły. Ciągle wspominały nasze bohaterki jakiś fragment swojej przeszłości, dopasowywały do rzeczywistości, a nam było odnaleźć się w tym wszystkim. Śmierć Sygity przygnębiła nas, ale bardzo nas wzruszyła piękna przyjaźń tych dwóch kobiet. W naszych czasach szukać ze świecą takich pięknych charakterów, no chyba, że ktoś ma to na co dzień, ale na pewno nie jest to zbyt częste! A szkoda!

Regina Wygiera