Haruki Murakami to najwybitniejszy i jednocześnie najbardziej znany na świecie pisarz japoński. Ci, którzy mieli okazję przeczytać „Norwegian Wood", „Kronikę ptaka nakręcacza" czy też zbiór opowiadań „Zniknięcie słonia", prawdopodobnie zgodzą się z tym stwierdzeniem.

Lekturę dwóch najwcześniejszych powieści Murakamiego - „Słuchaj pieśni wiatru" (1979) i „Flipper roku 1973" (1980) - postanowiłyśmy rozłożyć na dwa spotkania ze względu na krótki czas dzielący oba spotkania. Czynnikiem, który zadecydował o ich wyborze (oprócz tego, że są to najwcześniejsze powieści Murakamiego), był fakt, że są to tytuły niepublikowane dotąd w Europie ani w Stanach Zjednoczonych. Jak możemy dowiedzieć się z notki od wydawcy, poza Japonią ukazały się jedynie w Rosji, w Chinach i w Korei. W Polsce zostały wydane w 2014 roku.

Akcja obu powieści przypada na lata siedemdziesiąte XX wieku. Głównym bohaterem i narratorem jest dwudziestokilkuletni chłopak, którego imienia nie poznajemy. W pierwszej powieści („Słuchaj pieśni wiatru") narrator opowiada m.in. o swoich wakacjach, o początkach przyjaźni ze Szczurem oraz o chwilach spędzonych w Barze Jay'a. W drugiej („Flipper roku 1973") główny bohater prowadzi z przyjacielem firmę tłumaczeniową, mieszka z tajemniczymi bliźniaczkami oraz poszukuje rzadkiego egzemplarza automatu flipper.

Do najciekawszych postaci, oprócz głównego bohatera, należą: jego przyjaciel Szczur, Naoko, bezimienne bliźniaczki czy wreszcie sam Jay - właściciel baru. Do najciekawszych historii, naszym zdaniem, historia o planecie Wenus, historia łącznicy telefonicznej oraz historia tytułowych flipperów.

Niektórym z Klubowiczek trudno było się przyzwyczaić do specyficznego stylu pisarza: do urywanych, niedokończonych historii, do tego, że często nie da się ich ze sobą powiązać. Znalazły się wśród nas również takie, które w stylu Murakamiego odnalazły jakąś magię, coś, co sprawia, że nie można się od tych historii oderwać.

Na szczególną uwagę zasługuje również specyficzne poczucie humoru autora:

„Wejście i wyjście. Większość rzeczy je ma. Skrzynki pocztowe, odkurzacze, ogrody zoologiczne, buteleczki na przyprawy. Oczywiście są i rzeczy, które nie są tak zbudowane. Na przykład pułapki na myszy."

Powieści „Słuchaj pieśni wiatru i „Flipper roku 1973 są dla nas przede wszystkim opowieścią o dorastaniu, o poszukiwaniu swojego miejsca w świecie oraz o rzeczach, które bezpowrotnie tracimy. Warto po nie sięgnąć, choćby tylko po to, żeby poznać pisarskie początki Murakamiego czy też wątki, które pojawią się również w jego późniejszych powieściach.

Karolina Mackiewicz