„W POWIETRZU" Inga Iwasiów

Właśnie skończyłam czytać „W powietrzu" i mam tak mieszane odczucia po przeczytaniu tej książki, że muszę się nimi podzielić.
Jest to historia kobiety, która próbując zaspokoić swoje nienasycone erotycznie „ja". Wikła się w swoim życiu w różne związki, począwszy od koleżanek z podstawówki, z którymi eksperymentuje w łazience podczas nieobecności rodziców, poprzez nauczyciela muzyki, z którym przeżywa swoje pierwsze uniesienia seksualne będąc jeszcze bardzo młodą dziewczyną, przez liceum, gdzie nadal poszukuje odpowiedniego partnera. Na studiach rodzi się poważniejszy związek, ale ten rozpada się z powodu fascynacji inną kobietą. Później są inne związki, kochankowie i kochanki - przyjaciółki lub tylko kochanki, wikła się w trójkąty damsko męskie.
Owocem jednego z takich związków jest jej córka, którą postanawia wychować samotnie, ponieważ nie widzi siebie w roli typowej matki i żony. Jest silną kobietą, dobrze wykształconą, inteligentną, która nie przejmuje się opinią otoczenia, ale dla swojego dziecka chce być wzorem i dlatego ukrywa przed nim swoje prawdziwe „ja".
Autorka przez swoją bohaterkę próbuje nam pokazać, że nie musimy dać się zaszufladkować, że bycie szczęśliwą kobietą to nie tylko dom, mąż i dziecko, a uroda modelki nie jest nam potrzebna by czuć się piękną i pożądaną.

„POZNAĆ KOBIETĘ" Amos Oz
Tytuł książki sugeruje, że czytelnik będzie odkrywał wraz z autorem tajemnice płci przeciwnej. Bardzo szybko jednak się przekonujemy, iż kobiety w tej powieści, choć znaczą wiele, nie są postaciami pierwszoplanowymi.
Głównym bohaterem jest dojrzały, niespełna pięćdziesięcioletni mężczyzna, w którego życiu nastąpiły gwałtowne zmiany. W tragicznych okolicznościach stracił żonę, odszedł na emeryturę, a w obliczu tych zdarzeń zmienił miejsce zamieszkania, gdzie przeniósł się wraz z córką, matką i teściową. Kontakty między nimi są luźne, rozmowy zaś dość rzadkie i zdawkowe. Szczególnie główny bohater jest mało wylewny. Jako agent izraelskich służb specjalnych, większość życia spędził poza domem w różnych, mniej lub bardziej niebezpiecznych miejscach świata, wykonując mniej lub bardziej szlachetne zadania. Wyjątkowa skłonność do analizowania szczegółów, zależności między nimi, do rozważania wszystkich ewentualnych rozwiązań to także wieloletnie nawyki, które mają widoczny wpływ na jego obecne życie.
Przeszłość prześladuje go głównie i prawie wyłącznie w myślach. Osiadłszy na emeryturze ma wręcz nadto dużo czasu na rozważania o niej. Powraca więc do różnych zawodowych epizodów. Zagadką dla niego okazuje się też własne życie małżeńskie. Zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę nie znał i nie rozumiał swojej żony. Rozlicza się ze swoim ojcostwem, z własnymi obsesjami, męskością. Przede wszystkim jednak jego myśli zajmuje tajemnica życia, świata.
Pojawiają się więc w książce odwieczne pytania o sens ludzkiego życia, o to, skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd i po co zmierzamy.
Wiele miejsca i uwagi autor poświęca problemowi samotności człowieka, niezrozumienia go przez innych. W różnych rozdziałach i w różnej formie powraca teza, że wszyscy ludzie mają swoje sekrety przed innymi, również bliskimi osobami i że w gruncie rzeczy te sekrety dotyczą podobnych spraw. Tezy, z której wynika, że między ludźmi nigdy tak naprawdę nie ma pełnej bliskości, że nikt, nawet najbardziej przenikliwy, nie może poznać drugiego człowieka. I w ostatecznym rozrachunku każdy jest samotny, jak skazaniec- i w obliczu istnienia i w obliczu śmierci.
Mimo nastroju samotności towarzyszącej głównemu bohaterowi książka pesymistyczna nie jest. Joel dzielnie zmaga się ze swoim istnieniem, odnajdując się ostatecznie w nowym dla siebie otoczeniu.
Lektura raczej dla wymagających.