"Moje drzewko pomarańczowe” to kultowa powieść jednego z najwybitniejszych przedstawicieli literatury brazylijskiej XX wieku, Jose’a Mauro’a de Vasconcelos’a, która była tematem rozmów Dyskusyjnego Klubu Książki, działającego przy Bibliotece Publicznej we Wschowie, w dniu 23.06.2014 r. Ta pełna uroku historia, widziana oczami dziecka ma charakter autobiograficzny. Opowiada o trudnym dzieciństwie pięcioletniego chłopca imieniem Zezé, który poznał już, co to bieda,  ból i cierpienie. Według tego niezwykle inteligentnego i wrażliwego chłopca, ból zaczyna się dopiero wtedy, kiedy boli nas calutkie serce i zdaje się nam, że zaraz przez to umrzemy (…). Ból sprawia, że nie chce nam się ruszyć ani ręką, ani nogą, ani nawet przekręcić głowę na poduszce”. Ucieczką od codziennej niesprawiedliwości, bicia i poniżania, był dla Zezé wyimaginowany świat fantazji, w którym rozmawiał z nietoperzem lub drzewkiem pomarańczowym. Wolą wyobraźni stworzył zoo z kurnika, a plac za domem nazwał Europą, po której oprowadzał młodszego brata, opowiadając mu przeróżne historyjki. Zezé, który przez wszystkich postrzegany był jako ,,diabeł wcielony” - ponieważ uwielbiał psoty, wykazywał również ogromną wrażliwość, bystrość i inteligencję. Jednak tylko nieliczni zdołali dostrzec w chłopcu jego zalety, byli to między innymi wuj Edmundo, nauczycielka ze szkoły, starsza siostra Gloria, czy wreszcie Portugal, który przez krótki czas, stał się dla niego najważniejszą osoba na świecie. Los jednak potraktował chłopca okrutnie i zabrał mu to, co najbardziej kochał. Książka Joséa M. de Vasconcelosa, którą gorąco polecam, to jedna z tych książek, która chwyta za serce i którą pamięta się jeszcze długo po przeczytaniu.

Moderator DKK we Wschowie
Danuta Ratuszniak