Spotkanie DKK 15.01.2014r.

„Jesteśmy tym, czego się nauczymy” – słowa znajdujące się we wstępie „Lata przed zmierzchem” - Doris Lessing – mogą stanowić motto do losu opisanego w tej bardzo statycznej, ale nasyconej emocjami i przeżyciami powieści. Losu kobiety, która po latach tkwienia w schematach i pozach, postanawia nauczyć się życia na nowo poprzez poznawanie, wychodzenie sobie samej naprzeciw.

Małżeństwo i macierzyństwo wykształciły w niej osobowość zależną. Jej niskie poczucie wartości przejawia się w ciągłym poszukiwaniu potwierdzenia tego, że jest potrzebna, że bez jej pomocy dom nie będzie właściwie funkcjonował. Bohaterka większą część swojego życia poświęciła rodzinie, nieświadomie tłamsząc swe prawdziwe „ja”.

„Gdyby nie wyszła wtedy za mąż, chyba stałaby się kimś cenionym w swojej dziedzinie. Może wykładowcą? Kobiety rzadko zostają profesorami. Ale te myśli nie nachodziły jej często: nie uważała dzieci za rzecz nużącą”.

Powieść wypełniają ciągłe retrospekcje i introspekcje. Pisarka skupia się na wnikaniu w psychikę ludzką – głównie kobiecą, na wewnętrznych doznaniach, wspomnieniach, refleksjach i ciągłych analizach. Mocnym atutem jest język nasycony metaforami i niesamowicie sensualnymi porównaniami. Brak tu natomiast wartkiej akcji, obszernych dialogów i malowniczych opisów.

„Lato przed zmierzchem” jest opowieścią o odwadze stawania do egzystencjalnej walki. To poruszające studium otwierania się na samego siebie.
Powieść bardzo kobieca i subtelna. Nie nastawiona na rozwój linearnej akcji, a na rozkwitanie, dookreślanie tego, co nie jest nazwane w sferze doznań i przeżyć. Powieść, w której kluczową rolę odegrywa motyw snu.

DKK Slechów
Monika Więcławska