Tydzień po spotkaniu w naszej bibliotece z autorką omawiamy powieść Katarzyny Enerlich „Kiedyś przy Błękitnym Księżycu". Staje się ona powodem długiej rozmowy „o życiu".

Powieść K. Enerlich dotyczy bowiem problemów, z którymi bardziej lub mniej bezpośrednio zetknął się każdy z nas. Narratorką i główną bohaterką jest kobieta żyjąca w cieniu alkoholowej choroby swego ojca. Opuszczona przez matkę, która wybrała życie z dala od męża alkoholika, przyjmuje rolę opiekunki i terapeutki swego ojca. W pułapce współuzależnienia targana jest sprzecznymi uczuciami od pogardy i nienawiści do żalu i współczucia. Dorasta w przeczuciu, że nie będzie umiała zbudować szczęśliwego domu, bo nie miała skąd czerpać wzorców. Z czasem dowie się o tragedii, która przyczyniła się do rozpadu rodziny i pijaństwa ojca.

W pewnym momencie w tym przygnębiającym obrazie pojawia się nadzieja, gdy bohaterka stwierdza: „Wychodziłam oto małymi krokami z kompleksu kulawego życia dziecka alkoholika, niewspierana żadną zorganizowaną terapią, nieszpikowana radami psychologów. Oparłam się na sile umysłu i wielkiej potrzebie zwycięstwa."
Istotną rolę w odmianie losu i postawy życiowej Barbary odegrała wiara w moc zjawiska Błękitnego Księżyca, tj. trzynastej pełni w roku, ale by zaspokoić ciekawość dalszych losów bohaterów, trzeba sięgnąć po powieść. Warto, choćby dla osobistych refleksji.

B. Wiśniewska - DKK Gubin