Na listopadowych spotkaniach DKK w Otyniu dyskusja toczyła się na temat przebaczenia, żałoby i śmierci (temat może trochę listopadowy). Zainspirowały nas do tego przeczytane książki. Każdemu zdarzyło się kiedyś czuć urazę do kogoś, każdy doświadczył śmierci kogoś bliskiego, dlatego wątki poruszone w obu książkach były dla nas tak bliskie. Wpisując się w nastrój przeczytanych książek , żegnałyśmy się ze starym miejscem biblioteki.

„DROGA DO ZAPOMNIENIA" Eric Lomax

Czy można przebaczyć niewyobrażalne cierpienie jakiego się doświadczyło?
Czy można po sześćdziesięciu latach pielęgnowania nienawiści do swojego oprawcy i planowania zemsty znaleźć drogę do darowania mu win?
Te pytania zadaję nie bez powodu. Po przeczytaniu autobiograficznej książki Erica Lomaxa same się nasuwają. Wszyscy znamy historię nazistowskich obozów pracy, gdzie ludzie w czasie wojny byli traktowani jak zwierzęta, torturowani i mordowani , ale japońskie obozy pracy nie są tak znane. To czego doświadczali tam więźniowie trudno sobie wyobrazić.
W swojej książce autor rozlicza się z przeszłością, opisuje swoje wojenne doświadczenia. Trauma jakiej doświadczył, gdy został pojmany jako jeniec miała wpływ na całe jego życie . Po wielu latach od wydarzeń, które zaważyły na jego przyszłości spotyka się ze swoim oprawcą. Udowadnia , że najstraszniejsze winy można przebaczyć, bo pozbycie się tego ciężaru przynosi spokój i sprawia, że życie staje się łatwiejsze.
Gorąco polecam. Ta książka to wspaniała lekcja przebaczania.

„NIEBO JEST WSZĘDZIE" Jandy Nelson

Po śmierci ukochanej starszej siostry siedemnastoletnia Lenny jest zagubiona i nieszczęśliwa. Targają nią sprzeczne uczucia.
Z jednej strony ogarnięta jest rozpaczą po tak nagłej i dotkliwej stracie, a z drugiej fascynacja i zauroczenie nowoprzybyłym do szkoły chłopakiem Joe.
W przeżywaniu żałoby wspiera ją chłopak siostry Toby, który cierpi tak samo jak ona i rozumie jej ból. Nawiązuje się między nimi wyjątkowa więź, spędzają ze sobą coraz więcej czasu i zbliżają się do siebie co budzi w obojgu wyrzuty sumienia. Uczucie do Joego jest równie silne jak do Tobiego. Chce być tylko z nim, ale nie potrafi zapomnieć o Tobim.
Jak uporać się ma z natłokiem uczuć ? Co zrobić, żeby wszystko jakoś poukładać? Starsza siostra na pewno by pomogła, zawsze potrafiła doradzić, była wzorem dla Lenny? Czy nastolatka poradzi sobie w tak trudnym momencie życia? Zapraszam do lektury.