Rok 1935. Irena poznaje Waltera – berlińczyka, służącego w wojsku w Züllichau. Ten, niechętny faszyzmowi, usiłuje uciec do Szwecji. Zostaje jednak pojmany w Międzyzdrojach i osadzony w obozie o zaostrzonym reżimie. Zwolniony po kilkunastu miesiącach, wraca i pomimo wielu przeciwności, pobierają się z Ireną.

Wybucha wojna. Waltera biorą na front, a wkrótce przepada bez wieści w Rosji. Irena z dziećmi powraca do rodziców do wsi Klenica. Zaborcza matka, od początku niechętna małżeństwu córki, przyczynia się do jej rozwodu z mężem, który powrócił z niewoli. Irena musi zapomnieć o swoim dawnym berlińskim życiu. Wrasta w nowe środowisko, staje się Polką. Ustawicznie zderzają się ze sobą dwa światy, ten dawny niemiecki i ten aktualny – polski.

Kiedy ustabilizowane życie bohaterki zdaje się już być wolne od niespodzianek, nadchodzą zmiany. Irena znowu jest z Walterem i staje się świadkiem upadku NRD i zjednoczenia Niemiec.

Przedstawiona historia jest w przeważającej części prawdziwa. Zamierzeniem autora był opis życia bohaterki na tle zdarzeń historycznych XX wieku, przy możliwie realistycznym przedstawieniu czasów, w których działa się akcji.

Po powrocie Ireny do rodziców, akcja toczy się w Klenicy i to nasuwa wspomnienia czytelniczek dotyczące bohaterki. Część ją znało, niektórzy są nawet opisani w książce.  Autor w bardzo pogodny sposób ukazał losy Ireny, który zachwycił czytelników.

Klenica, 07.06.2016r.