W dniu 26.09.2016 r. w Sali Klubowej Biblioteki odbyło się kolejne spotkanie członków DKK przy MBP Żary, moderowane przez Zbigniewa Kozłowskiego.

Omawialiśmy opowiadanie zdobywcy I Miejsca w konkursie „O Laur Dziewina" Krzysztofa Martwickiego - „Bibliotekarz".

Aha, o książkach. Otóż, proszę sobie wyobrazić, że książka pachnie też oczami. Zacieka-wionymi, co będzie dalej. Ale czasem, jak się tak dokładniej do książki nos przyłoży, to litery tak pachną, że aż swędzą. Zmęczonymi oczami, przecieranymi sennie, oczami pełnymi piasku. Coraz starszymi oczami pachnie, które już tyle widziały. Wiedział pan, że ludzkie oczy pachną? Książka pachnie też dźwiękami, wie pan? Szelestem przekładanych stron, zaginaniem rogów, prośbą: przycisz telewizor, nie widzisz, że czytam?, ziewaniem, tykaniem budzika, chrzęstem przeciąganych o poranku kości. Podobno malutkie dzieci słyszą kolory, albo znają smak dźwięków. Tak mają, że wszystkie ich zmysły są jeszcze ze sobą bajecznie zmieszane. Książki, okazuje się, mają podobnie! Też jest w nich wszystko czarująco pomieszane: i zapach, i dźwięk, i kolor. Zresztą w ogóle książki są trochę jak dzieci – bezbronne i potrzebujące troski. Niewinne, papierowe prostopadłościany, z którymi możemy zrobić wszystko. Dopiero później okazuje się, że tak naprawdę, to bywa całkiem
na odwrót. Że ta niby niepozorna książka, to ona może z nami zrobić, co tylko jej się podoba. Przecież tekst potrafi zmienić cały życiorys, prawda? Tylko nie od razu
to widać i w tym cały sęk. I dlatego, kiedy patrzymy na bibliotekę, to miesza się
w nas ta dziecięca ciekawość, że tam znajdziemy nowe przygody, ale i jakiś powiedziałbym nieświadomy niepokój, że być może ta książka, którą za chwilę wypożyczymy, ta właśnie, obnaży nas, zerwie wszystkie maski i bezbronni ruszymy za strzałkami, które ona ułoży na ziemi. Takie są książki. Niby niewinnie milczące, jak dzieci i ryby, a tymczasem!...
(Tekst opublikowany w „Bibliotekarzu" ogólnopolskim – wart omówienia)

Opracował: Zbigniew Kozłowski