W grudniu 2016 r. spotkaliśmy się w DKK w Osiecznicy aby porozmawiać o książce Agnieszki Stelmaszyk „Zbawcy książek”.

Zabawna, ale i mądra opowieść dla najmłodszych czytelników, którzy sami próbują lektury. Autorka stworzyła pełną humoru historię o dzieciach lubiących czytać, o przyjaznej bibliotece i miłej bibliotekarce Sylwii oraz o złośliwcach wyżywających się na książkach. Sporo jest tu komicznych sytuacji, zwłaszcza dotyczących konfliktów między dziewczynami i chłopakami, z którymi - jak powszechnie wiadomo - ciągle jest skaranie boskie. Pojawia się też element tajemnicy, gdy małe bohaterki prowadzą śledztwo w sprawie pewnego trolla niszczącego ich ukochane książki. Całość napisana jest lekko, z poczuciem humoru, które udziela się czytelnikowi. Na uwagę na pewno zasługują kolorowe ilustracje - równie zabawne jak treść. Książka bardzo podobała się dzieciom bo podczas czytania można było się pośmiać.

Zachęcamy innych do przeczytania bo warto!

Moderator

Barbara Przeździęk

W grudniu 2016 r. spotkaliśmy się w DKK w Osiecznicy aby porozmawiać o książce E.E.Schmitta „Sekta egoistów”.

Bohaterem i narratorem książki jest Gerard - badacz piszący swój doktorat i zajmujący się językiem średniowiecznym. Pewnego dnia wędrując po półkach w bibliotece, gdzie szukał odpowiednich tekstów do doktoratu, znudzony poszukiwaniami postanawia wybrać losowo jakąś książkę, która pozwoli mu się odprężyć, przełamać lody i ruszyć do przodu z pisaniem. Wybór pada na tekst, który odmieni jego życie i aktualne zobowiązania. Wyrusza w pewną intelektualną podróż. Napotyka w owej Bibliotece Narodowej wzmiankę o idei, doktrynie dotyczącej wyznawania egoizmu. Grupa osób ją wyznających zwie się Sektą Egoistów. Głoszą oni hasła o tym, że każdy człowiek jest bytem i nie istnieje nic innego oprócz niego. Wszystko co widzimy, dotykamy jest wymysłem naszej wyobraźni. Pomysłodawcą i wyznawcą tej filozofii był niejaki Gaspard Langenhaert, który głosząc swe przekonania zjednoczył sobie lud, który podążał za nim i mocno go wspierał. Jednak po jakimś czasie, każdy chciał iść swoją drogą i oddalili się od Gasparda. Gerard wnikliwie analizuje życie Gasparda, dowiadując się o jego romansie z Cyganką, dzięki czemu zmienia podejście na temat miłości, szczęścia i życia nie tylko dla siebie, ale i dla innych. Po wielu perturbacjach na temat filozofii życia, wolności człowieka czy religijności narrator dowiaduje się, że Gaspard ciągle żyje... w nim. Schmitt jak zawsze zaskakuje tematem swojego opowiadania, pięknym, majestatycznym i oszczędnym słownictwem oraz faktem, że po skończeniu książki czytelnik dogłębnie się zastanawia nie tylko nad opowieścią, ale i nad swoim życiem. Książka nas nie zachwyciła chyba ze względu na rozważania filozoficzno-moralne oraz taki muzealny klimat powieści. Może  powinno się ją ponownie przeczytać, aby w pełni zanurzyć się w historii i zrozumieć jej sens.

P.S. Podczas spotkania wybrałyśmy najciekawsze  książki  omawiane w 2016 r. w Klubie DKK w Osiecznicy. Są to: „Czarne skrzydła” S.M.Kidd oraz” Moje córki krowy” K. Dębskiej.

Moderator

Barbara Przeździęk